Ο Βόρας, αν και τρίτο σε ύψος βουνό της χώρας μας (κορυφή Προφήτης Ηλίας – υψ. 2524 μ.) είναι πιο γνωστός σαν χιονοδρομικός παρά σαν ορειβατικός προορισμός λόγω του χιονοδρομικού κέντρου που προσελκύει πλήθος σκιέρ κατά την χειμερινή περίοδο.
Είναι ένα μεγάλο ορεινό συγκρότημα της Κεντρικής Μακεδονίας, στα σύνορα με τα Σκόπια, ΒΔ της Έδεσσας, γνωστότερο με την τουρκική ονομασία Καϊκακτσαλάν, από τα παχιά σαν καϊμάκι δάση του. Ξεκινά από το ΒΑ άκρο του νομού Φλώρινας με την κορυφή Ρόγγα (υψ. 1353 μ.) και συνεχίζει ανατολικά ως την χαράδρα Ράμνο Μπορ που καταλήγει στα Λουτρά Αριδαίας. Από εκεί ξεκινά το Πίνοβο που μαζί με την Τζένα μπορούν να θεωρηθούν σαν συνέχεια του Καϊμακτσαλαν. Στους νότιους πρόποδες του βουνού κυριαρχεί η λίμνη Βεγορίτιδα και δυτικότερα η μικρότερη λίμνη των πετρών.
Γεωτεκτονικά το βουνό ανήκει στην Πελαγονική ζώνη με κυρίαρχα τα κρυσταλλοπαγή πετρώματα που συμπληρώνονται από σχιστόλιθους, γρανίτες και ασβεστόλιθους. Τα άφθονα νερά του τροφοδοτούν την Βεγορίτιδα. Στα χαμηλότερα υψόμετρα αναπτύσσονται μικτά δάση φυλλοβόλων ενώ ψηλότερα η μαύρη πεύκη εναλλάσσεται με την οξιά μέχρι το υψόμετρο των 2.000 μέτρων όπου υπάρχουν εκτεταμένα αλπικά λιβάδια.Η πλούσια πανίδα και χλωρίδα ήταν η αφορμή για την ένταξη του βουνού στο δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000.
Γνωρίζοντας το βουνό από παλαιότερη ανάβασή μας (8/7/2001) αποφασίσαμε την επανάληψή της σε μια εκτός προγράμματος διαδρομή. Τώρα το στρατιωτικό φυλάκιο είναι εγκαταλειμμένο, φρουρά πλέον δεν υπάρχει για να εμποδίσει την πρόσβασή μας στην κορυφή και στον βασικό μας στόχο που είναι το εντυπωσιακό και παράξενο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, δίπλα στο τριγωνομετρικό. Χτισμένο στην μνήμη των Σέρβων που σκοτώθηκαν εδώ στη φονικότατη μάχη με τους Βουλγάρους το1916, σε έδαφος που τιμής ένεκεν παραχωρήθηκε στου Σέρβους, αν και η κορυφή είναι ελληνική. Πρόσφατα περιήλθε και πάλι στην ελληνική κατοχή κατόπιν συμφωνίας με το κράτος των Σκοπίων.
Σημαδεμένο μονοπάτι δεν υπάρχει, αλλά ακολουθώντας τους πυλώνες του λιφτ δίπλα από το φυλάκιο, έχουμε την ευκαιρία να βαδίσουμε ανάμεσα στα ορύγματα αναζητώντας θραύσματα οβίδων και κάλυκες που ακόμα υπάρχουν διάσπαρτοι. Το βουνό αποτέλεσε πεδίο σύγκρουσης των δυνάμεων της Αντάντ με αυτές των Βουλγάρων το 1918.
Μετά από μιας ώρας εύκολη πορεία, στο τέλος της πλαγιάς εμφανίζεται η οξυκόρυφη στέγη του Προφήτη Ηλία και έπειτα ο λευκός τοίχος και ο αυλόγυρος με τις χαρακτηριστικές οβίδες και τα συρματοπλέγματα του πολέμου. Στο εσωτερικό του βρίσκουμε καταφύγιο από τον δυνατό άνεμο. Δίπλα στην κορυφή, δύο εγκαταλειμμένα φυλάκια και μια στέρνα με βρόχινο νερό. Λίγο πιο κάτω ένα λιτό μνημείο, ένας τάφος που φιλοξενεί οστά των στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους εδώ.
Έχοντας όλο τον χρόνο στη διάθεσή μας επιστρέφουμε από τον δρόμο για Κερασιές – Αριδαία – Αετοχώρι, όπου θα διανυκτερεύσουμε. Την επόμενη μέρα θα ακολουθήσει η απαιτητική ανάβαση στο Πίνοβο. Χρειαζόμαστε μια καλή ξεκούραση.
