Συνυφασμένη με το φθινόπωρο, η ανατολική πλευρά του Κόζιακα, χάρη στην παρουσία μιας απίστευτης ποικιλίας φυλλοβόλων δέντρων δίνει την ευκαιρία της απόλαυσης εικόνων σπάνιας ομορφιάς. Μέρα με την ημέρα το πράσινο των φυλλωμάτων δίνει τη θέση του στο κίτρινο και το ωχρό που με τη σειρά του αλλάζει σε κόκκινο και καφετί περνώντας από όλες τις χρωματικές διαβαθμίσεις. Και αν είναι τα χρώματα απλά ένα παιχνίδι της όρασης, είναι σίγουρα το ωραιότερο δώρο που δόθηκε ποτέ στον άνθρωπο για να γεύεται το θαύμα της ζωής.

Η ανατολική πλευρά του Κόζιακα λοιπόν, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, στόχος του προγράμματός μας. Σε αναζήτηση της ομορφιάς, με αφορμή μια διάσχιση. Μια μακρά πορεία που από το υψόμετρο των 230 μέτρων θα μας ανεβάσει 1000 περίπου μέτρα ψηλότερα σε ένα από τα πολλά μικρά οροπέδια του βουνού και ξανά στον κάμπο μετά από οκτώ ώρες διαδρομής. Από τον ταμιευτήρα του Αγίου Βησσαρίωνα βαδίζουμε έχοντας μέτωπο στον Κόζιακα. Μια ομάδα 33 ατόμων που γεμίζει με την παρουσία της την πλαγιά. Όσο κερδίζουμε ύψος ο ορίζοντας μεγαλώνει, ο κάμπος απλώνεται στην πρωινή αχλή.

Την αραιή θαμνώδη βλάστηση διαδέχεται το δρυοδάσος και τα πρώτα μανιτάρια κάνουν την εμφάνισή τους. Οι φθινοπωρινοί κάτοικοι του δάσους είναι πανταχού παρόντες. Κάτω από τα φύλλα της βελανιδιάς προβάλλουν οι βολίτες, οι αμανίτες, οι αδραχτίτες, οι κλιτοκύμβες και οι ρουσούλες, τυπικοί εκπρόσωποι των μυκήτων σε αυτού του είδους τα δάση. Φτάνοντας στην κυνηγητική περιοχή βαδίζουμε δίπλα στην περίφραξη, κάτω από τις καστανιές. Πεσμένοι στο χώμα οι καρποί τους, μικρής εμπορικής αξίας λόγω μεγέθους και ποιότητας. Αυτό δεν μας αποθαρρύνει από το μαζέψουμε αρκετούς, αν και δεν έχουμε καλύψει ακόμα ούτε το μισό της υψομετρικής διαφοράς.

Κατά τόπους συναντάμε  μικρά οικήματα – καλύβες σε ξέφωτα του δάσους, συνήθως με πρόχειρη βεράντα που βλέπει στον κάμπο. Άλλου τύπου εξοχικές κατοικίες, χωρίς ιδιαίτερες ανέσεις, απλά για την διαμονή στην καρδιά του δάσους. Προσεγγίζουμε τον χωματόδρομο που φτάνει έως εδώ από την Φιλλύρα και τον ακολουθούμε για αρκετό διάστημα, μέχρι να βρούμε το μονοπάτι (χωρίς σήμανση) που θα μας επιτρέψει να περάσουμε στην δυτική πλευρά του βουνού. Γενικά ο Κόζιακας έχει ελάχιστα περάσματα ανάμεσα στο τείχος των απόκρημνων κορυφών και όλα είναι δύσβατα. Αυτά είναι αποτέλεσμα των ρεμάτων που διαβρώνουν τα βράχια, αλλά παράλληλα συντελούν στην ανάπτυξη πυκνής βλάστησης που δυσκολεύει περισσότερο την πρόσβαση. Δυσκολευτήκαμε λοιπόν να σκαρφαλώσουμε τα βράχια και να διαβούμε το στενό πέρασμα.

Μόλις βρεθήκαμε στην άλλη πλευρά όλα άλλαξαν. Σαν να ανοίξαμε μια πόρτα και μπήκαμε σε κόσμο διαφορετικό. Πυκνό δάσος ελάτης, ψυχρό και σκοτεινό. Είναι το άλλο πρόσωπο του Κόζιακα, αυτό που βλέπουμε από την δυτική πλευρά του. Πλήρης απουσία φυλλοβόλων δέντρων, όπως επιβάλλει το υψόμετρο και το ιδιαίτερο μικροκλίμα. Ανεβαίνουμε στη μικρή ράχη και στη συνέχεια κατηφορίζουμε στο οροπέδιο της Κρανιάς. Γύρω από την ποτίστρα ένα κοπάδι αγελάδων αναπαύεται. Εδώ θα ξεκουραστούμε και εμείς, αφού έχουμε ήδη διανύσει το μισό της διαδρομής.

Προχωρημένο μεσημέρι. Πρέπει να βιαστούμε γιατί η διάρκεια της ημέρας είναι πλέον περιορισμένη. Συνεχίζουμε με κατεύθυνση βόρεια για να συναντήσουμε το ρέμα. Στρίβουμε μαζί του δεξιά φτάνοντας στο κιόσκι ανάμεσα σε κίτρινες φτέρες. Μια σύντομη ματιά στην είσοδο της σπηλιάς όπου πέφτουν τα νερά του ρέματος και ακολουθεί το κατέβασμα στην περιοχή της Πετρούσας. Άλλο ένα πέρασμα στενό, ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση. Προσεκτικά τα βήματά μας πάνω στα βρεγμένα λιθάρια, μέχρι την μικρή κοιλάδα, στο βάθος της οποίας συναντάμε ξανά την ροή του ρέματος. Στον μικρό βοσκότοπο ένα κοπάδι πρόβατα που επωφελείται από την παρατεταμένη καλοκαιρία παραμένοντας στα μεγάλα υψόμετρα.

Η πορεία μας είναι τώρα ανατολική. Βρισκόμαστε ψηλά πάνω από τον κάμπο που λούζεται στο απογευματινό φως. Πρέπει να διασχίσουμε ένα μεγάλο δάσος καστανιάς διάσπαρτο από μονοπάτια διαφορετικών κατευθύνσεων χωρίς σήμανση που αποπροσανατολίζουν την πορεία μας. Ένα χαρακτηριστικό αυτής της πλευράς του Κόζιακα που δυσκολεύει αφάνταστα τον πεζοπόρο.

Η παρουσία της πολυμελούς ομάδας μας στην Πιαλεία έγινε αισθητή αφού με το κέφι της έδωσε ιδιαίτερο χρώμα στο χωριό.
Πρέπει να ευχαριστήσουμε το μέλος του συλλόγου και υπεύθυνο της διάσχισης Σωτήρη Τσέλιγκα για την πολύτιμη βοήθειά του και για τον χρόνο που αφιέρωσε όλη την εβδομάδα ανοίγοντας το μονοπάτι έτσι ώστε να είναι προσπελάσιμο.

__________________ Άρθρα στην ίδια Περιοχή __________________

Στον Κόζιακα, μέρα φθινοπωρινή, μέρα ανταριασμένη Από την Κορομηλιά στην Κίσσα Στον Κόζιακα για άλλη μια φορά Πανόραμα κεντρικού Κόζιακα Κόζιακας – κορυφή Αστραπή (1.901 μέτρα) Διάσχιση στον Κόζιακα (Κοτρώνι-Άγιος Βησσαρίωνας) Βλαχόστρατα (Πύλη-Κοτρώνι) Ο Σ.Π.ΟΡ.Τ. Στην 3η Θεσσαλική συνάντηση Φθινοπωρινή Ανάβαση στον Κόζιακα Πεζοπορία στο Περτούλι Στον Κόζιακα από το Κοτρώνι Κυκλική διάσχιση στον Κόζιακα Χορογραφία στον χιονισμένο Κόζιακα Στο Κόζιακα με το πρώτο χιόνι Βιβλίο κορυφής Κόζιακα από 5/9/2009 έως 18/7/2010