Μετά από δέκα χρόνια ξαναβρεθήκαμε σε μια πολύ όμορφη διαδρομή στις πλαγιές των Χασίων. Την τελευταία Κυριακή του Φλεβάρη, ξεκινώντας από την Τρυγώνα ανεβήκαμε στην κορυφή Κράτσοβο, ακολουθώντας το δασικό δρόμο που καταλήγει στο πυροφυλάκιο.

Τότε ήταν Απρίλης και τα πανσεδάκια κατέκλυζαν τις πλαγιές. Τώρα μόνο οι κρόκοι ανοίγουν τα κίτρινα πέταλά τους εκεί που το χιόνι υποχωρεί.

Ο δρόμος ελίσσεται μέσα σε πυκνό δάσος ελάτης που κατά τόπους υποχωρεί δίνοντας τη θέση του σε μικρά λιβάδια και ελευθερώνοντας τη ματιά μας προς τις απέναντι κορυφές: Ο Κόζιακας, η Μπουντούρα, η Τριγγία, η Μοράβα, κατάφορτες από το χιόνι. Το διάσελο της Κατάρας και η ορεινή διαδρομή προς το Δοκίμι και την Καστανιά που μετά από τέσσερα χρόνια είναι ακόμα στη μνήμη όλων μας, μια διαδρομή που προγραμματίσαμε και πάλι φέτος, στις 25 του Απρίλη. Κορφές ανταριασμένες, που στέλνουν δυσοίωνα μηνύματα. Και εμείς, κάτω από έναν υπέροχο ανοιξιάτικο ήλιο ανηφορίζουμε ψάχνοντας τη στράτα μας μέσα στο δαίδαλο των χωματόδρομων που έζωσαν το βουνό και μας αποπροσανατολίζουν.

Το χιόνι, όλο και συχνότερα κάνει την εμφάνισή του στα σκιερά περάσματα. Ο αέρας αλλάζει κατεύθυνση και φυσάει παγωμένος. Ο ήλιος κρύφτηκε και λεπτές νιφάδες χιονιού χορεύουν μπροστά στα μάτια μας. Φτάνοντας στην κορυφογραμμή έχουμε κάτω από τα πόδια μας τον κάμπο των Γρεβενών και τα χωριά που ακόμα λούζονται στο φως. Ανοίγουμε το βήμα μας για την κορυφή και τη σχετική ασφάλεια που προσφέρουν τα κτίσματα του δασαρχείου. Το πυροφυλάκιο, ένα ξυλοπόδαρο κτίσμα στο φρύδι της κορφής, είναι πεσμένο καταγής, σαν κάποιος να του πριόνισε τα πόδια.

Τρυπώνουμε σε ένα άλλο ξύλινο οίκημα, ενώ γύρω μας ξεσπά η χιονοθύελλα. Από τη μισογκρεμισμένη στέγη μπαίνει το χιόνι και ο αέρας. Αλλάζουμε τα βρεγμένα ρούχα μας και τρώμε πρόχειρα. Έξω το έστρωσε για τα καλά και συνεχίζει. Ανήσυχοι παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Ο αέρας φέρνει το χιόνι στα μάτια μας, αλλά ευτυχώς ο δρόμος είναι ευδιάκριτος. Πολύ γρήγορα χάνουμε ύψος, απομακρυνόμαστε από τον χαλασμό της κορυφής. Τώρα τα πράγματα ηρέμισαν. Ο ουρανός φωτίστηκε. Το δάσος ξαναγέμισε με χρώματα. Η ανησυχία μας εξαφανίστηκε. Ήταν ένα καπρίτσιο του καιρού. Ένα αστραπιαίο ταξίδι από την άνοιξη στο χειμώνα και ξανά πάλι πίσω. Κάτι που μόνο το βουνό μπορεί να προσφέρει.

__________________ Άρθρα στην ίδια Περιοχή __________________

Από το Κακοπλεύρι στον Ξηρόκαμπο Η Πέτρα του Μπισθάνη Κράτσοβο Χασίων Κακοπλεύρι – Ξηρόκαμπος Πεζοπορία στο Αγιόφυλλο Αγναντιά – Διάκος Από το Κακοπλεύρι στον Ξηρόκαμπο Περπάτημα στα μονοπάτια των Χασίων – Κακοπλεύρη – Ξηρόκαμπος Η ντροπαλή αρκούδα του Κράτσοβου Χάσια με βροχή και χιόνι Διάσχιση Κακοπλεύρι – Ξηρόκαμπος