< <

Στους 5 Πύργους των Αγράφων

Άγραφα. Δασικό χωριό Δρυάδες, πάνω από το Ανθηρό του δήμου Ιτάμου Καρδίτσας. Τελευταία Κυριακή του Απρίλη και όλα γύρω είναι άνοιξη. Ο αέρας, το φως, η φρέσκια ανάσα του δάσους. Μια μαυροτσικλητάρα περνά πάνω από τις κορυφές των δέντρων φωνάζοντας δυνατά.

Ο χωματόδρομος δεν πατήθηκε ακόμα από τα αυτοκίνητα, άρα όλη η διαδρομή θα γίνει με τα πόδια. Καλύτερα έτσι. Ευκαιρία να χωθούμε στο δάσος ψάχνοντας το μονοπάτι. Τρυφερά πράσινα φυλλώματα γυαλίζουν στο φως, μικρά βλαστάρια στις άκρες των ελάτων, χώμα νωπό από τις πρόσφατες βροχές.

Εκεί που τα δέντρα αραιώνουν, μικρά πράσινα λιβάδια εμφανίζονται. Ευκαιρία για ξεκούραση ανάμεσα σε πολύχρωμα αγριολούλουδα. Στο βάθος ξεχωρίζουν τα σπίτια της Σάικας, κάτω από την πανύψηλη κορυφή της Σβώνης. Μακριά, ακούγεται το κάλεσμα ενός δρυοκολάπτη. Ξανά και ξανά, χωρίς να παίρνει απάντηση.

Ακολουθώντας κόκκινα σημάδια, φτάνουμε στα 1600 μέτρα, κάτω από το πέταλο των κορυφών. Αθέατη η ψηλότερη, κρύβεται πίσω από τοίχος πέτρινο. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Παρακάμπτουμε το μονοπάτι από αριστερά αναζητώντας πέρασμα μέσα από πέτρες και βράχια. Μια ορθοπλαγιά ύψους εκατοντάδων μέτρων, άγρια, τραχιά και απροσπέλαστη είναι η κορυφή. Ένας πύργος πραγματικός με ύψος δυο χιλιάδες μέτρα, μια από τις πιο δυσπρόσιτες κορφές των Αγράφων. Γύρω πετούν κοράκια κρώζοντας δυνατά. Στενή και επικίνδυνη ράχη οδηγεί στο υψηλότερο σημείο. Δεξιά και αριστερά απότομοι γκρεμοί μέχρι τα ριζά των βράχων. Πλάκα – Φλυτζάνι –Μπορλέρο –Καταραχιάς, φοβερά ορεινά περάσματα που οδηγούν στα μέσα Άγραφα. Τα τελευταία χιόνια ασπρίζουν στις χαράδρες. Πίσω μας ήρεμη, γαλάζια, δαντελωτή η λίμνη του Μέγδοβα.

Για αυτό και μόνο το θέαμα αξίζει ο κόπος και η επτάωρη πορεία της Κυριακής.

Have your say