Το Περιστέρι (Λάκμος) είναι το βορειότερο συγκρότημα της νότιας Πίνδου καθώς ο αυχένας της Κατάρας και το Μετσοβίτικο ποτάμι το διαχωρίζει από την κεντρική Πίνδο. Πρόκειται για ένα μεγάλο σε έκταση βουνό που προκαλεί δέος σε όσους ταξιδεύουν από Μέτσοβο προς Ιωάννινα, ιδίως τους χειμερινούς μήνες που το χιόνι στέφει τις απόκρημνες κορυφές του. Η ψηλότερη από αυτές είναι η Τσουκαρέλα (υψ. 2294 μ.) στο κέντρο του ορεινού συγκροτήματος. Από εδώ απλώνονται κυκλικά οι υπόλοιπες κορυφές.
Στα βόρεια ο Καλόγηρος (υψ. 2102 μ.) και το Γιαννάκη (υψ. 2184 μ.). Ανατολικά μια ράχη απόκρημνη όπου ξεχωρίζει η κορυφή Στακόκκαλα (υψ. 2045 μ.). Δυτικά οι κορυφές Πρίζα (υψ. 2017 μ.) Λακκώματα (υψ. 2016 μ.) και Γκουράσα (2185 μ.). Νότια η Πυραμίδα (2144 μ.) ο Μέγας Τράπος (2240 μ.) και η Σουφλομύτη (2047 μ.).
Οι πολλές ακόμη κορυφές που ξεπερνούν τα 2000 μέτρα και το απόκρημνο της μορφής δίνουν στο Περιστέρι την εικόνα ενός βουνού αλπικού. Έχοντας την τύχη να γεννά τον μυθικό Αχελώο σε ένα τοπίο μοναδικής φυσικής ομορφιάς, ακριβώς στο κέντρο του συγκροτήματος, είναι ένας από τους βασικότερους ορειβατικούς προορισμούς.
Συνηθέστερη πορεία είναι αυτή από το Χαλίκι προς τις πηγές στη θέση «Βερλίγκα» και από εκεί στην Τσουκαρέλα. Μια διαδρομές που όσες φορές και αν κάνουμε, ποτέ δεν την χορταίνουμε. Ιδανική εποχή η προχωρημένη άνοιξη, όταν το βουνό διατηρεί ακόμα χιόνια, αρκετά για να ομορφύνουν την όψη του, λίγα για να αποθαρρύνουν την πορεία μας. Είναι η μαγική στιγμή που νέα ζωή ξεπετάγεται κάτω από την παγωμένη επιφάνεια. Μια έκρηξη χρωμάτων σε όλο το ορατό φάσμα, συνοδευόμενη από την απαράμιλλη μουσική των νερών. Πλήθος αγριολούλουδων με πολλά ενδημικά κ αι σπάνια είδη γεμίζουν τα αλπικά λιβάδια. Για να απαλύνουν ίσως την έλλειψη δασών, απόρροια της εντατικής βόσκησης σε παλαιότερους καιρούς αφού η περιοχή ήταν μια από τις πλέον κτηνοτροφικές της χώρας. Το γεγονός αυτό δηλώνει η παρουσία ιστορικών χωριών στις παρυφές του βουνού: Χαλίκι, Μέτσοβο, Σιράκο, Καλαρρύτες, πασίγνωστα ορεινά κοσμήματα.
Καθώς για τον σύλλογό μας οι βόρειες κορυφές του Περιστερίου ήταν άγνωστες, επιλέξαμε την ανάβαση στην ψηλότερη από αυτές. Στόχος μας λοιπόν το Γιαννάκη και τόπος εκκίνησης το Ανθοχώρι. Ορεινό χωριό χτισμένο στα 1050 μέτρα, απέναντι ακριβώς από το Μέτσοβο, από το οποίο χωρίζεται με την βαθιά χαράδρα του Μετσοβίτικου ποταμού. Στην έξοδο του χωριού στρίβουμε αριστερά και ακολουθούμε μονοπάτι χωρίς σήμανση έχοντας δεξιά μας ένα μικρό ελατόδασος. Σκοπός μας είναι να συναντήσουμε ψηλότερα τον χωματόδρομο που ζώνει την ανατολική πλαγιά του Καλόγηρου οδηγώντας στα ψηλά βοσκοτόπια.
Αφού περάσουμε ένα μικρό καταπράσινο λιβάδι φτάνουμε στην βρύση δίπλα στον χωματόδρομο τον οποίο ακολουθούμε από εδώ και πέρα. Έχουμε μπροστά μας την χιονισμένη βόρεια όψη του Περιστερίου προς την οποία κατευθυνόμαστε Πίσω μας οι κόκκινες σκεπές των αρχοντόσπιτων του Μετσόβου. Στο τέλος του δρόμου, πάνω από το μαντρί, στρίβουμε δεξιά και ανεβαίνουμε απότομα προς το διάσελο ανάμεσα στις κορυφές Καλόγηρος και Γιαννάκη. Είναι το χαρακτηριστικό πέρασμα «Λάκκος» στα 1850 μέτρα που διατηρεί το χιόνι παγωμένο. Στρίβουμε αριστερά και ανεβαίνουμε την παγωμένη πλαγιά. Πίσω από τον Καλόγηρο αποκαλύπτεται τμηματικά η λίμνη των πηγών του Αώου.
Εδώ ο βοριάς χαλάει τον κόσμο. Επιστρατεύουμε γάντια σκουφιά, αντιανεμικά. Μια τελευταία προσπάθεια και προσεγγίζουμε την κορυφή. Ένας λιθοσωρός εκτελεί χρέη τριγωνομετρικού. Το Γιαννάκη είναι μάλλον ένα μικρό οροπέδιο, απέναντι από την κατά 100 μέτρα ψηλότερη Τσουκαρέλα, την κάτασπρη και απόκρημνη. Πίσω της, να μαντέψουμε μπορούμε την μαγική Βερλίγκα και τα φιδίσια νερά του Αχελώου.
Βρίσκουμε καταφύγιο στην δυτική απάνεμη πλαγιά. Για να ξεκουραστούμε από την πολύωρη προσπάθεια, να φάμε και να ξεδιψάσουμε. Για να σχεδιάσουμε μελλοντικές πορείες σε αυτό το χαρισματικό βουνό.
