Μια Κυριακή πανέμορφη. Μια μέρα σχόλης λαμπερή και διάφανη. Ο βοριάς απομάκρυνε κάθε ίχνος υγρασίας φέροντας τόσο κοντά μας τις κορυφές που ξεχωρίζουμε κάθε μορφολογική τους λεπτομέρεια. Είμαστε στην Μοράβα, την χαρακτηριστική τριγωνική κορυφή που υψώνεται στα 1845 μέτρα, πάνω από την Καστανιά, αποτελώντας σημείο αναφοράς για την περιοχή.

Ας παραβλέψουμε για λίγο το τεράστιο κάτοπτρο που καλύπτει μεγάλο μέρος της κορυφής και ας αφήσουμε τη ματιά μας να ταξιδέψει στις κατάλευκες κορυφές της Κακαρδίτσας, του Λάκμου και της Τριγγίας. Να δει τα σπίτια της Κρανιάς που κατηφορίζουν την πλαγιά, να χαϊδέψει τις χαλκόγριζες οξιές και τα σκουροπράσινα έλατα. Δεκάδες ρέματα τρυπούν τα σπλάχνα της γης, αυλακώνουν τις πλαγιές, ξεπηδούν από παντού συνθέτοντας μια εαρινή συμφωνία ανυπέρβλητη.

Φτάσαμε ως εδώ μετά από δίωρη ανάβαση σε χιονισμένο πεδίο, ξεκινώντας πάνω από τον Αμάραντο και 3 χιλιόμετρα πριν τον αυχένα της  Κιάτρα Μπράστα. Για καλή μας τύχη το χιόνι δεν βούλιαζε  πολύ, έτσι δεν μας ταλαιπώρησε ιδιαίτερα, αντίθετα, πρόσθεσε στην ομορφιά της διαδρομής. Είναι αυτό που κυριαρχεί στο τοπίο, αυτό που σημάδεψε τον φετινό βαρύ χειμώνα και που θα μας συνοδεύει για πολύ καιρό ακόμα, αφού είναι τόση μεγάλη η ποσότητά του που θα αργήσει πολύ να λιώσει.

Και ας ανυπομονούν οι κρόκοι να προβάλλουν τη μενεξεδιά τους όψη εκεί που το χιόνι υποχωρεί. Πως αλήθεια αυτό το τρυφερό λουλούδι καταφέρνει νε τρυπά την παγωμένη επιφάνεια στρέφοντας τα διάφανα φύλλα του στον ανοιξιάτικο ήλιο;

Αναζητούμε καταφύγιο από τον παγωμένο άνεμο σε μια συστάδα από γυμνόκορμες οξιές, κάτω ακριβώς από το τριγωνομετρικό της κορυφής. Απαραίτητη μια στάση για ξεκούραση και φαγητό.

Τα ωραία είναι ακόμα μπροστά μας, αφού για την επιστροφή επιλέγουμε μια πορεία διαφορετική με νότια κατεύθυνση, μέτωπο με την Τριγγία. Αφήνουμε αριστερά μας το ρέμα που ξεκινά από την βάση της κορυφής και μπαίνουμε σε δάσος με οξιές. Πυκνό και αδιαπέραστο σε αρκετά σημεία του, όπως κάθε δάσος οξιάς εξάλλου, μας αναγκάζει να ψάχνουμε περάσματα, αφού το μονοπάτια βρίσκονται θαμμένα κάτω από το χιόνι. Είναι απίστευτη η ποσότητα που σωρεύεται γύρω από τους κορμούς των δέντρων. Η οξιά δικαιώνει τον χαρακτήρα της ως το κατ΄ εξοχήν ψυχρόβιο δέντρο της χώρας μας.

Προσπαθούμε να κρατηθούμε ψηλά, πάνω από το ρέμα, ο ήχος του οποίου κυριαρχεί στο δάσος. Άλλοτε σκάβοντας τούνελ κάτω από το χιόνι και άλλοτε σπάζοντας την παγωμένη κρούστα ελευθερώνεται και ορμητικό κυλά στην χαράδρα.
Δεν λείπουν βέβαια και τα παιχνίδια με το χιόνι, αυτά που επιτρέπει η χαλαρή διάθεση της παρέας και η ομορφιά της κατάβασης. Είναι η ίδια διάθεση που μας οδήγησε σε μαγαζί της Καστανιάς για τα μεθεόρτια …

__________________ Άρθρα στην ίδια Περιοχή __________________

Στις δασωμένες πλαγιές του Δοκιμιού Στα δάση του Ασπροποτάμου Ανοιξιάτικη πορεία στο δάσος της Καστανιάς Μοράβα Στην γειτονιά της Ρόνας Ανάβαση στο Δοκίμι Από το Στεφάνι στην Μοράβα Αμάραντος (Βεντίστα) Ανθούσα (Λεπενότσα ή Λίπιντζα) Καλλιρρόη (Βελίτσιανη) Καστανιά (Κουστιάνα) Κατάφυτο (Κοτόρι) Στεφάνι (Σκληνιάσα)