Μέρες λαμπρές, διαυγείς, υπέροχες. Φυσάει ο βοριάς καθαρίζοντας και τα τελευταία ίχνη υγρασίας από την ατμόσφαιρα και μαζί τους σβήνει τις θύμησες από τις μακριές ράθυμες καλοκαιρινές μέρες. Φθινόπωρο που καλπάζει πάνω σε λόφους και βουνά. Μέρες μοναδικές που σε καλούν να δραπετεύσεις από την πόλη και με οποιαδήποτε πρόφαση να βρεθείς στην ύπαιθρο.

Μέρες όπως αυτή της περασμένης Κυριακής που επιχειρήσαμε μια διάσχιση από το Στεφάνι μέχρι το Κουκουφλί μέσα από πυκνό δάσος ελάτης.

Έντονα ανηφορική πορεία αρχικά, χωρίς μονοπάτι ευδιάκριτο. Αφήνοντας πίσω τα τελευταία σπίτια του χωριού ακολουθούμε πορεία βόρεια μέσα σε έλατα και φτέρες. Την κυριαρχία του πράσινου αμφισβητεί στιγμιαία το κόκκινο κάποιας κερασιάς ή τα κίτρινο – καφέ – κόκκινα φύλλα του σφένδαμου. Αυτό το πανέμορφο δέντρο (Acer pseudoplatanus) των ψυχρότερων χωρών απαντάται σε μικρές συστάδες ή συνηθέστερα κατά μόνας στα δάση μας, στολίζοντάς τα με τη σπάνια παρουσία του. Είναι το πρώτο που παίρνει τα φθινοπωρινά μηνύματα και αναλυόμενο σε παραλήρημα χρωμάτων αποτελεί από μόνο του ένα αξιοθέατο.

Βγαίνοντας πλέον στην κορυφογραμμή έχουμε μπροστά μας την κορυφή της Μοράβας. Στα πόδια της το δάσος ελάτης – οξιάς, ένα από τα ομορφότερα της χώρας. Το πράσινο σκούρο σχεδόν μαύρο μπλέκεται με το κίτρινο – ωχρό σε έναν καμβά απίστευτα πυκνό. Βορειότερα το Χιόλι, το Δοκίμι, γυμνές κορφές, νησιά σε θάλασσα από δέντρα.
Θα συνεχίσουμε δυτικότερα να συναντήσουμε το δρόμο που έρχεται από την Ανθούσα και συνεχίζει προς Μπουρλόκο. Τώρα βαδίζουμε περίπου ευθεία, αρκετά ιδρώσαμε και λαχανιάσαμε. Πορεία δυτική – νοτιοδυτική ανάμεσα σε έλατα και σε οξιές. Ουσιαστικά διαγράφουμε ένα πέταλο σε υψόμετρο από 1350 έως 1710 μέτρα που μας δίνει την ευκαιρία να έχουμε μια πλήρη εικόνα της γύρω ορεινής περιοχής.

Φτάνοντας στο (τέως) πυροφυλάκιο έχουμε μπροστά μας και χαμηλότερα την Κρανιά της οποίας διακρίνουμε τα σπίτια ένα προς ένα. Αριστερά μας ξεχωρίζουν οι υπέροχοι τρούλοι της μονής Τιμίου Σταυρού, κορυφαία στιγμή της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής.

Να ξεδιψάσουμε, να φάμε, να χαρούμε τον κόσμο τον μοναδικό που απλώνεται γύρω μας και πάλι να φύγουμε. Κατεβαίνουμε απότομα στο πυκνό ελατόδασος το αδιαπέραστο από το φως του ήλιου, χρησιμοποιώντας το ένστικτο και την εμπειρία μας για να φτάσουμε τελικά στο δασικό χωριό στο Κουκουφλί μετά από συνολική πορεία έξι περίπου ωρών.

Ήταν πραγματικά μια Κυριακή που διήρκεσε πολύ…

__________________ Άρθρα στην ίδια Περιοχή __________________

Στις δασωμένες πλαγιές του Δοκιμιού Στα δάση του Ασπροποτάμου Ανοιξιάτικη πορεία στο δάσος της Καστανιάς Μοράβα Στην γειτονιά της Ρόνας Ανάβαση στο Δοκίμι Από το Στεφάνι στην Μοράβα Στην κατάλευκη Μοράβα Στο χιόλι, μια μέρα παγωμένη Στο δάσος της Καστανιάς Ασπροποτάμου Στην παλιά Γκουσδοβάσδα Αμάραντος (Βεντίστα) Ανθούσα (Λεπενότσα ή Λίπιντζα) Καλλιρρόη (Βελίτσιανη) Καστανιά (Κουστιάνα) Κατάφυτο (Κοτόρι) Στεφάνι (Σκληνιάσα)