Πραγματοποιήθηκε το τριήμερο της Αποκριάς η προγραμματισμένη εκδρομή του συλλόγου μας στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Αυτή τη φορά η επιλογή ήταν να ανακαλύψουμε κάτι το ξεχωριστό, μια που πρόκειται για χώρα που χαρακτηρίζεται από έντονες αντιθέσεις.
Το ξεκίνημά μας έγινε και αυτή τη φορά από το γνωστό μέρος του σταθμού που είναι σημείο αναφοράς για τους φίλους και τα μέλη του συλλόγου. Εκεί μαζευτήκαμε αργά το βράδυ 35 άτομα με τα σακίδιά μας και τα εξαρτήματα του σκι, μιας και η εκδρομή αυτή είχε διπλό χαρακτήρα.
Αφού επιβιβαστήκαμε στο υπερυψωμένο και άνετο λεωφορείο της εταιρείας CHIC TRAVEL του κ. Χρ. Αντωνόπουλου ξεκινήσαμε. Ενδιάμεση στάση στα Γρεβενά, όπου παρακολουθήσαμε για αρκετή ώρα τα «ανακατωσάρια» στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Ήταν όλα εντυπωσιακά. Το άναμμα της φωτιάς, η μουσική με τα χάλκινα, οι μασκαράδες.
Συνεχίσαμε με προορισμό το τελωνείο της Νίκης. Εκεί μας βρήκε το πρωινό φως. Μετά από σύντομες και απλές διατυπώσεις στα δυο τελωνεία περάσαμε πολύ σύντομα στη χώρα που θα γνωρίσουμε για άλλη μια φορά. Είκοσι χιλιόμετρα μετά από τα Ελληνικά σύνορα συναντάμε τη φημισμένη πόλη Μπίτολα. Εκεί επιβιβάστηκε ο ξεναγός μας και συνεχίσαμε το δρόμο μας για την Οχρίδα, όπου παραμείναμε αρκετά και ξεναγηθήκαμε στην περιοχή. Περπατήσαμε στα λιθόστρωτα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης και στις όχθες της λίμνης. Κατά τη Βυζαντινή περίοδο η Οχρίδα αποτελούσε Επισκοπικό κέντρο. Εκεί ιδρύθηκε το πρώτο Σλάβικο Πανεπιστήμιο (893) από τον τότε επίσκοπο της Οχρίδας. Η λίμνη της είναι η πιο βαθιά των Βαλκανίων (294 μ.) και μια από τις παλαιότερες του κόσμου. Το ένα τρίτο της επιφάνειάς της ανήκει στην Αλβανία.
Συνεχίζοντας στα δρομάκια συναντήσαμε το Εθνικό Μουσείο που στεγάζεται σε μια τετραώροφη κατοικία του 1827. Πιο κάτω βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Σοφίας (11ου αιώνα). Στα δυτικά της πόλης υπάρχει το φρούριο (10ου αιώνα) και πολύ κοντά βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμωνα, η παλιότερη της Οχρίδας.
Ο πρωινός καφές και το ξεμούδιασμα τελείωσε. Συνεχίσαμε για βορειότερα. Περάσαμε κοντά από την πόλη Στρούγγα που είναι κτισμένη δίπλα στη λίμνη της Οχρίδας. Από εκεί συνεχίσαμε για πολλά χιλιόμετρα σχεδόν πλάι στο ποτάμι Drin που σχηματίζεται από τα νερά που φεύγουν από τη λίμνη. Εκεί ανακαλύψαμε όλη την ομορφιά της φύσης που συνδυάζεται με τα φράγματα που έγιναν κατά μήκος του ποταμού. Πιο βόρεια επισκεφθήκαμε το ορθόδοξο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του βαπτιστή. Η διαδρομή μας συνεχίστηκε μέσα σε μια στενή κοιλάδα που οι απότομες πλαγιές των βουνών ενώνοντας δίπλα μας, μέχρι το σημείο που αντικρίσαμε την τεχνητή λίμνη του Μαύροβου, σε υψόμετρο1230 μ.
Εδώ το τοπίο άλλαξε, το χιόνι ήταν παντού και αρκετό. Μετά από λίγα χιλιόμετρα πλάι στη λίμνη φτάσαμε στο Μαύροβο, όπου υπάρχει χιονοδρομικό κέντρο με αρκετές πίστες πολλαπλών διαδρομών και ανάλογων δυσκολιών και καλά ξενοδοχεία. Δεν αργήσαμε να τακτοποιηθούμε στο ξενοδοχείο MAKPETROL και ο καθένας διάλεξε τη δραστηριότητα που επιθυμούσε. Σκι, περπάτημα κοντά στη λίμνη, γνωριμία με την περιοχή. Το βραδινό μας ένωσε και πάλι όλους στη μεγάλη αίθουσα του ξενοδοχείου, ως αργά.
Την Κυριακή πολλοί από εμάς διαλέξαμε ένα ημερήσιο ταξίδι στα Σκόπια, μέσω της διαδρομής COSTIVAR. Η πόλη βρίσκεται στην κοιλάδα του Αξιού, σε μια ιδιαίτερα στρατηγική θέση ανάμεσα στα Τίρανα και τη Σόφια. Η σπουδαιότητα της τοποθεσίας είχε αναγνωριστεί από τους κατά καιρούς εισβολείς (Ρωμαίους, Σλάβους, Βυζαντινούς, Βούλγαρους και Σέρβους). Τελικά το 1392 οι Τούρκοι κατέλαβαν τα Σκόπια και τα κράτησαν στην κατοχή τους μέχρι το 1912.
Το μεγαλύτερο μέρος του κέντρου της πόλης είναι πεζοδρομημένο. Η παλιά και η σύγχρονη πόλη συνδέονται με την τούρκικη Kamen Most (Λίθινη Γέφυρα) πάνω από τον Αξιό. Περπατήσαμε νότια της γέφυρας στην πλατεία Μακεδονίας που καταλήγει στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό. Το ρολόι του έχει σταματήσει στις 5:17 του πρωινού της 27ης Ιουλίου του 1963, μαρτυρώντας την τραγωδία που έζησε η πόλη λόγω του σεισμού. Σήμερα ο σταθμός στεγάζει το μουσείο της πόλης.
Προχωρώντας βόρεια από την τουρκική γέφυρα συναντάμε την παλιά πόλη με όλα τα στοιχεία των χρόνων, τα τούρκικα λουτρά, η ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, το τζαμί του Μουσταφά Πασά. Πολύ κοντά είναι και τα ερείπια του κάστρου με τα κυκλώπεια τείχη του 11ου αιώνα. Ο χρόνος πέρασε, η ώρα του ραντεβού στο λεωφορείο για την επιστροφή στο Μαύροβο έφτασε.
Το βράδυ της Κυριακής μας βρήκε πάλι όλους έτοιμους για τη γιορτή της Αποκριάς. Εκεί ο καθένας είχε να καταθέσει και κάτι: Ο Θανάσης τα γνωστά του, ο Αλκης το μέρος της μεταμφίεσης, οι περισσότεροι τις χορευτικές τους φιγούρες. Αλλά όλα αποτυπώθηκαν και καταγράφηκαν στους φακούς των ψηφιακών μας μηχανών. Αργά τα μεσάνυχτα το γλέντι έλαβε τέλος. Είχαμε μπροστά μας άλλη μια δύσκολη μέρα. Επιστροφή και γνωριμία με την πόλη Μπίτολα. Εκεί ξεναγηθήκαμε στη γραφική περιοχή της παλιάς αγοράς και περπατήσαμε στον κεντρικό πεζόδρομο που διαθέτει τα καλύτερα καταστήματα. Όμως ο χρόνος περνούσε και είχαμε μεγάλο δρόμο για την επιστροφή αφού θα διαθέταμε και λίγο στο πέρασμα από τη Φλώρινα για τη λαγάνα της Καθαροδευτέρας.
