Η προηγούμενη εξόρμηση του ΣΠΟΡΤ στους λόφους των αντιχασιων ήταν από τον Αγ. Δημήτριο, παλιά ονομασία Τσουγκουρο, στο Μουργκανι. Αυτή την φορά περπατήσαμε από το Μουργκανι μέχρι το Καστρακι. Μια διαδρομή 3 ½ ωρών μέσα σε δάσος βαλανιδιών σε μια περιοχή που μορφολογικά είναι ίδια με αυτήν των Μετεώρων με Αργιλικά και Ασβεστολιθικά πετρώματα σύμφωνα με τον Αποστόλη, τον καθηγητή. Το πρωινό κρύο ήταν λίγο τσουχτερό.. σύμφωνα με το λαϊκό άσμα, αλλά εμείς το αντέξαμε με τα σκουφιά και τα γάντια και γενικά με τον κατάλληλο χειμερινό εξοπλισμό μας. Τα νερά όπου σχημάτιζαν μικρές λίμνες ήταν παγωμένα αλλά όχι αρκετά για να αντέξουν το βάρος μας. Αυτή την φορά δεν το δοκιμάσαμε.
Τα χιόνια ήταν απόντα από την διαδρομή μας ήταν όμως αρκετά, όπως βλέπαμε, στην Κισσα και την Τριγγια και στις άλλες γύρω κορυφές. Παγωμένα ήταν επίσης και τα ανήλια βράχια των Μετεώρων ειδικά στην Ντουπιανη βράχια που τις ζεστές μέρες είναι γεμάτα από αναρριχητές. Γενικά αυτό που νιώθεις στις διαδρομές είναι δύσκολο να το περιγράψεις και όπως το έχουμε αναφέρει και άλλες φορές το διαπιστώνεις όταν συμμετέχεις σ`αυτες. Όταν φτάσαμε στο Καστρακι σχεδόν όλα τα μαγαζιά ήταν κλειστά αλλά και αυτά που ήταν ανοικτά ήταν σχεδόν άδεια. Κάτι που σχολίασε ένας ταβερνιάρης και προσπαθούσε να βρει τι φταίει.
