Την τελευταία διαδρομή για το έτος 2006 έκανε την περασμένη Κυριακή ο σύλλογος μας στην γνωστή κορυφή του Κόζιακα.
Το ξεκίνημα μας έγινε από τον γνωστό χώρο του σταθμού που η θερμοκρασία εκείνες τις ώρες ήταν αρκετά κάτω από το μηδέν. Οδηγώντας με πολύ προσοχή, γιατί το οδόστρωμα ήταν καλυμμένο. Φτάσαμε στο χιονοδρομικό κέντρο Περτουλίου. Αφήνοντας τα αυτοκίνητά μας στο πάρκινγκ του χιονοδρομικού κέντρου, το οποίο ήταν αποχιονισμένο από τους υπεύθυνους του κέντρου, ξεκινήσαμε σιγά-σιγά και ο ένας πίσω από τον άλλο να διασχίζουμε το παχύ στρώμα χιονιού που ξεπερνούσε τους 35 πόντους. Στην αρχή η διαδρομή φαινόταν και τα περάσματα ήταν εύκολα ανάμεσα στα πανύψηλα έλατα. Οι πρώτοι εναλλάσσονταν ο ένας μετά τον άλλο για να γίνεται πιο ξεκούραστα η διάνοιξη στον πολύ χιονιά που συναντούσαμε όσο ανεβαίναμε υψομετρικά.
Ο χρόνος περνούσε και δυσκολευτήκαμε αρκετά για να βγούμε στο καταφύγιο. Εκεί ανασυνταχτήκαμε με στόχο την υπόλοιπη διαδρομή προς την κορυφή. Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες: η πρώτη προς τα δεξιά με σκοπό να ανέβει από τη δεξιά πλευρά της κορυφής, ενώ η δεύτερη συνέχισε βορειότερα, πέρασε το τελευταίο μικρό δασάκι και συνέχισε προς τη κορυφή. Το απότομο του εδάφους και το πολύ χιόνι μας δυσκόλεψε αρκετά έως τη κορυφή.
Η κυριαρχία και αυτής της κορυφής έγινε απ/ όλους μας. Η θέα από την κορυφή ήταν βέβαια αυτό που μας αποζημίωσε. Από ύψος 1901μ., το βλέμμα αφηνόταν ελεύθερο να περιπλανιέται σε ένα κόσμο φυσικής ομορφιάς ενός χειμωνιάτικου τοπίου. Στα πόδια μας ο κάμπος της Θεσσαλίας, και γύρω μας στον ορίζοντα διαγράφονται τα ψηλότερα ελληνικά βουνά: Βόρρας- Βίτσι-Βαρνούντας- Γράμμος- Κακαρδίτσα-Βαρδούσια- Παρνασσός και πολλά άλλα. Ο χρόνος περνά γρήγορα, η μέρα είναι μικρή, έχουμε πολύ δουλειά για την επιστροφή.
Κλείνοντας, και μέσα από αυτή την τελευταία μας διαδρομή για το έτος 2006, θα θέλαμε να ευχηθούμε σε όλους “Χρόνια Πολλά και ευτυχισμένο το 2007”.