Στις δενδροστολιστες πλαγιές, στα γούπατα, και στα φτερουσια που γλυκοκελαιδουν χαρούμενα οι πέρδικες και τα κοτσύφια η φωνάζουν λυπητερά το καλοκαίρι οι γκιώνηδες, και την άνοιξη οι κούκοι. Σε αυτά τα μέρη βρεθήκαμε για μια φορά ακόμα μέσα στον μήνα Νοέμβρη, είναι ένα κομμάτι της Αργιθεάτικης περιοχής. Αυτή τη φορά ανηφορήσαμε από το Μουζακι και δια μέσου του δύσκολου περάσματος του Τύμπανου κατευθυνθήκαμε για το χωριό Αργιθέα (Κνίσοβο). Εκεί έγινε μια πολύ σύντομη στάση για μικρή ενημέρωση για την περιοχή και για το πώς θα προχωρούσαμε για να συναντήσουμε το επόμενο χωριό της Αργιθέας το Θερινό. Σε λίγα χιλιόμετρα και περνώντας πρώτα δίπλα από τα ευρήματα ενός αρχαίου νεκροταφείου που το στόλιζε ο μεγάλος Τάφος, και λίγο πιο κάτω διακρίνονταν σε διάφορα μέρη τα Πελασγικά τείχη που βρίσκονται εκεί και αντιστέκονται αιώνες. Εκεί στη θέση αυτή είναι τα σύνορα των χωριών Θερινού και Αργιθέας. Προχωρώντας λίγο ακόμα και αφήνοντας τον κεντρικό δρόμο ανηφορίσαμε με τα αυτοκίνητα μας για το Θερινό. Στο Θερινό βρεθήκαμε πολύ γρήγορα και νωρίς το πρωί. Είναι χωριό χτισμένο σε υψόμετρο 940μ, και το τοπίο είναι φθινοπωρινο,και γεμάτο χάρη και ομορφιά.

Το παλαιό όνομα ήταν ¨Γλογοβιτσα¨ και επειδή ήταν σλαβοηχο μετονομάστηκε σε Θερινό. Πήρε το όνομα αυτό επειδή προσφέρεται για παραθερισμο. Είναι χωριο κτηνοτροφικό. Έχει πολλά θερινά λιβάδια που βόσκουν τα κοπάδια τους οι ντόπιοι κτηνοτρόφοι, με την ψηλότερη κορυφή του Αχλαδιά 1783μ. Σε ένα από αυτά επιλέξαμε να κάνουμε την ανάβαση μας και ξεκινήσαμε νοτιοδυτικά του χωριού, αφήνοντας πίσω μας πανύψηλα πουρνάρια κέδρα και έλατα. Βρεθήκαμε σε ένα λούκι από χαλιαδιά και μεγάλες πέτρες με μεγάλη κλίση. Η μεγάλη και πρώτη δυσκολία ξεπεράστηκε μετά από μιάμιση ώρα όπου και φτάσαμε στον πρώτο αυχένα. Εκεί έγινε η πρώτη στάση για λίγο ξεκούραση. Αλλά ο μικρός Ανδρέας ήταν ο πρώτος που ξεκίνησε για το τελευταίο και απότομο κομμάτι που μας οδηγούσε στην κορυφή Ελάτη 1670μ. Δεν αργήσαμε να φτάσουμε και μαζευτήκαμε όλοι γύρω από το τριγωνομετρικό που είναι τοποθετημένο στο σημείο εκείνο της κορυφογραμμής. Η θέα είναι ανεπανάληπτη, μας κάνει να στριφογυρίζουμε και να σιγομουρμουριζουμε –Καυκιά, Κοκκινόλακος, Βουνά του Βάλτου, Φτέρη, Λιάκουρα, Καράβα, Αυγό και τόσα άλλα. Χαμηλά βλέπουμε τα χωριά Ανθηρό, Τριζόλου, Αργιθεα, στα νότια Πηγές Άρτας και όχι μόνο…

Η ώρα κυλά γρήγορα και χωρίς να καταλάβουμε ήδη είχε περάσει πάνω από μιάμιση ώρα. Το ξεκίνημα για την επιστροφή έγινε σιγά σιγά και προς την κορυφογραμμή του Αχλαδιά που βρίσκεται προς τα βόρια. Το κατέβασμα γίνεται πρώτα από γυμνό μέρος, και λίγο πριν μπούμε στο ελατό-δάσος συναντάμε τη βρύση με την μεγάλη ποτίστρα και δίπλα ο μεγάλος απαλοκεδρος. Δεν καθυστερούμε εκεί και η συνέχεια γίνεται κάθετα προς το χωριό, περνώντας πότε από το μονοπάτι πότε από το μικρό χαλιά που βρίσκεται μπροστά μας.

Τέλος δεν αργήσαμε να φτάσουμε στα αυτοκίνητα μας, τακτοποιήσαμε τα σακίδια μας και στην συνέχεια ήταν ότι έπρεπε για έναν καφέ-αναψυκτικό στο καφενείο του χωριού. Εκεί μας συνόδεψε ο παπάς του χωριού, μας κράτησε συντροφιά με τις τόσες ωραίες κουβέντες του για το όμορφο χωριό του, για τους καλούς συγχωριανούς του, για τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Η ώρα πέρασε, τους χαιρετήσαμε και φύγαμε .. Θα τους θυμόμαστε όλους και όλα.

__________________ Άρθρα στην ίδια Περιοχή __________________

Ο ιστορικός Αχελώος Διάσχιση. Από Μοσχόφυτο στο Βαθύρεμα. Στον αχλαδιά από το “ρέμα της χήρας” Διάσχιση στην Αργιθέα. Από το Θερινό στο Ανθηρό Στο Ξηροβούνι της Κατούνας Από το Βαθύρεμα στην Λέουσα Στην καρδιά της Αργιθέας, Βερούσια Αχλαδιάς Οι Τσιούκες (κορυφές) απέναντι από την Γκρόπα Από την Παλαιοκαρυά στην Γκρόπα Στην γειτονιά της Γκρόπας Στο ρέμα της χήρας (Παλαιοκαρυά) Στο φαράγγι της Παλαιοκαρυάς Στης Λέουσας την στράτα Αργιθέα – κορυφή Αλογοράχη (1629μ) Στο δάσος της Κατούνας Η μαγεία από ψηλά. Σούβλες Αχλαδιάς Ανθηρό: κορυφή Γκριλιανκου