Η πρώτη εξόρμηση της νέας ορειβατικής χρονιάς μας έφερε σε ένα προορισμό που συνήθως ήταν εναλλακτική λύση, όταν οι καιρικές συνθήκες είναι απαγορευτικές για μεγαλύτερα υψόμετρα από τα 1564 μέτρα του Κράτσοβου της κορυφής των Χασίων. Αυτή την φορά ο καιρός είναι ανοιξιάτικος, ο ήλιος εκτυφλωτικός και οι γύρω κορυφές αντανακλούν το ηλιακό φως με το χιόνινο καθρέπτη τους, προσπαθώντας να κλέψουν από την δόξα του λαμπρού ζωοδότη ήλιου.
Η ανάβαση εύκολη από τον χωματόδρομο που οδηγεί από την Τρυγώνα ως την κορυφή. Σε λίγο βρισκόμαστε μέσα στα πεύκα που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του βουνού. Η φύση είναι ακόμα ναρκωμένη και δεν ξεγελιέται από την ζεστή μέρα. Μόνο κάτι μπλε κρόκοι τολμούν να αψηφήσουν τον χειμώνα που σε λίγο θα είναι πάλι κυρίαρχος στις πλαγιές του Κράτσοβου. Πλησιάζοντας την κορυφή με χαρά συναντάμε το χιόνι που σκεπάζει ότι δεν σκεπάζουν τα πεύκα.
Αλλά δεν αψηφούν τον χειμώνα μόνο οι κρόκοι! Το χιόνι κάτω από την κορυφή είναι γεμάτο από τα ίχνη μεγάλης αρκούδας! Προφανώς η ζεστή μέρα την ξύπνησε από τον χειμέριο ύπνο της και βγήκε σεργιάνι για καμιά λιχουδιά. Την φανταζόμαστε να μας παρακολουθεί κρυμμένη μέσα στο πυκνό δάσος. Γιατί αρκούδα είσαι τόσο ντροπαλή και μας κρύβεσαι; Αχ πόσο θα θέλαμε να δούμε μέσα από το σκόπευτρο της φωτογραφικής μας μηχανής. Με πόση χαρά θα σου παραχωρούσαμε όλο το κολατσιό μας. Πόσες και πόσες φορές μας έχεις δείξει τις πατημασιές σου πάνω στο χιόνι αλλά ποτέ την αφεντιά σου. Άσε, αρκούδα, τις ντροπές και φανερώσου επιτέλους!
Με αυτές τις σκέψεις φθάσαμε στην κορυφή. Τα δύο πυροφυλάκια αντέχουν ακόμα αλλά νέα τμήματά τους έχουν υποταχθεί τις αντιξοότητες της κορυφής. Η διαυγής ατμόσφαιρα μας επιτρέπει να δούμε τον κάμπο της Δεσκάτης και το βορεινό του σύνορο τα Καμβούνια Ενώ μακριά αστράφτουν το Καϊμακατσαλάν και ο Όλυμπος. Στα νοτιοδυτικά δεσπόζει ο πεταλοειδής αυχένας που ξεκινάει από την Μοράβα πάνω από την Καστανιά και συνεχίζει με το Χιόλι, το Δοκίμι, το Περιστέρι την Κατάρα και καταλήγει εδώ στα Χάσια, ορίζοντας την λεκάνη απορροής των πηγών του Πηνειού.
Ώρα λοιπόν να κατηφορίσουμε και εμείς προς την Τρυγώνα γιατί τρυπώνει στα ρουθούνια μας η μυρωδιά από το καφεδάκι που μας περιμένει στο καφενείο του χωριού.
