Αργιθέα, ένας χώρος πολύ γνωστός και άκρως Ελληνικός, πέρασε μέσα από το χρόνο χωρίς να χάσει το παραμικρό και να κρατήσει πολύ σφιχτά τα πλούτη, την παράδοση, την αρχοντιά, τη φυσική ομορφιά. Περιτριγυρισμένη από πανύψηλα βουνά (Καράβα – Ντελιδίμι – Γαλάτσι _ Τύμπανος – Βουτσικάκι – Σούβλα). Είναι γνωστό σε όλους μας πως πρόκειται για έναν μεγάλο ορεινό όγκο σε αυτή τη μικρή περιοχή.

Σε ένα από αυτά τα βουνά της περιοχής ανεβήκαμε Κυριακή πρωί. Το πολικό ψύχος των δυο τελευταίων ημερών δεν μας κράτησε μακριά τους, είναι ζήτημα τιμής για εμάς τους ορειβάτες να μη μας φοβίζουν τέτοια φαινόμενα. Έτσι, μια ομάδα μελών του συλλόγου κατευθυνθήκαμε με τα αυτοκίνητά μας για την περιοχή αυτή. Επιλέξαμε τη διαδρομή Πύλη – Γκρόπα – Κατούσι που κράτησε περίπου μιάμιση ώρα. Η εκκίνηση για την κορυφή Σούβλα έγινε λίγο μετά το πέρασμα από το χωριό Μεταμόρφωση (Κατούσι). Βρεθήκαμε σε μια δεντροστόλιστη πλαγιά από πανύψηλα έλατα – δέντρα – και καταπράσινο γκι με τους κόκκινους καρπούς του.

Ο απότομος ανήφορος και η μεγάλη υψομετρική διαφορά μέχρι την κορυφή φάνηκε πολύ νωρίς. Ο στόχος μας φαινόταν τόσο καθαρά κάνοντας ελαφρά αριστερά και βγαίνοντας στο πρώτο διάσελο. Εκεί πήραμε την πρώτη μας ανάσα και βρήκαμε την ευκαιρία για περισσότερο αγνάντεμα στις μαγευτικές τοποθεσίες της περιοχής. Το ξεκίνημα όμως έγινε από τους πιο βιαστικούς, η επιλογή της πορείας φαινόταν τώρα πολύ καλύτερα, μπαίναμε σε αλπική ζώνη. Η κάθετη κλίση της πλαγιάς μας έκανε να δοκιμάσουμε τους χτύπους της καρδιάς μας στο αποκορύφωμα.

Ο χρόνος περνούσε, ο ανήφορος νικήθηκε, σε λίγο ο ένας μετά τον άλλο φτάνουμε στην κορυφή. Για όλους μας αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά στη θέα που αντικρίσαμε από τόσο μεγάλο υψόμετρο. Η μαγεία της φύσης κάτω από τα πόδια μας. Απότομοι βράχοι, διάσελα, καραούλια, γούπατα, φαράγγια, λαγκαδιές μας καθηλώνουν και μας αφήνουν άφωνους.
Στο βάθος του ορίζοντα όλα έχουν το όνομά τους: Σμόλικας, Κακαρδίτσα, Τζουμέρκα, Όλυμπος, Βελούχι, Πήλιο). Στα νοτιοδυτικά ο κόλπος του Αμβρακικού αντανακλά το φως του ήλιου και πολύ κοντά η πόλη της Άρτας, πιο κάτω το Ιόνιο πέλαγος. Πολύ κοντά μας βλέπουμε πολλά από τα χωριά της Αργιθέας (Κατούσι, Ανθηρό, Τριζόλου, Καλή Κώμη, Ελληνικά, Σταφανιάδα). Μας καθηλώνουν κοιτάζοντας τα και μας κάνουν να ξεχνάμε το τσουχτερό κρύο που πέφτει στα πρόσωπά μας, στους -1,5 οC και αρχίζει να πέφτει και άλλο.

Ώρα για επιστροφή. Ο Θεοδωράκης πρώτος ξεκινά και ακολουθούμε ο ένας τον άλλο. Η επιστροφή τώρα θα γίνει από πιο βόρεια, πρέπει να ποικίλλουμε τη διαδρομή. Χάνουμε συνεχώς και γρήγορα ύψος. Το φως ολοένα και λιγοστεύει, αργά το απόγευμα μας βρίσκει στα αυτοκίνητά μας. Η επιστροφή θα γίνει τώρα με διάσχιση της Αργιθέας: Μεταμόρφωση – Ανθηρό – Αγορασιά για καφέ – Αργιθέα και πέρασμα από τον Τύμπανο.
Το σούρουπο και η πανσέληνος στο ξεκίνημά της μας βρίσκουν να κατηφορίζουμε προς το Μουζάκι …

__________________ Άρθρα στην ίδια Περιοχή __________________

Διάσχιση. Από Μοσχόφυτο στο Βαθύρεμα. Στον αχλαδιά από το “ρέμα της χήρας” Διάσχιση στην Αργιθέα. Από το Θερινό στο Ανθηρό Στο Ξηροβούνι της Κατούνας Από το Βαθύρεμα στην Λέουσα Στην καρδιά της Αργιθέας, Βερούσια Αχλαδιάς Οι Τσιούκες (κορυφές) απέναντι από την Γκρόπα Από την Παλαιοκαρυά στην Γκρόπα Στην γειτονιά της Γκρόπας Στο ρέμα της χήρας (Παλαιοκαρυά) Στο φαράγγι της Παλαιοκαρυάς Στης Λέουσας την στράτα Αργιθέα – κορυφή Αλογοράχη (1629μ) Στο δάσος της Κατούνας