Ατέλειωτος ο κόσμος των Αγράφων, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μας. Έτσι, μετά το απόκρημνο Φλυτζάνι, όπου σκαρφαλώσαμε πριν από δυο Κυριακές, σειρά είχε η σχετικά χαμηλή αλλά πανέμορφη Βουλγάρα. Η κορυφή υψώνεται στα 1654 μέτρα, ανάμεσα στη Ρεντίνα και στα Φουρνά.
Τα Άγραφα διοικητικά χωρίζονται στα Θεσσαλικά που υπάγονται στο νομό Καρδίτσας και στα Ευρυτανικά. Στα πρώτα ανήκουν 73 χωριά, ενώ στα δεύτερα 41. Η ιστορία της περιοχής είναι πολύ παλιά. Από το 1500 π.Χ. μέχρι το 27 μ.Χ. κατοικούνται από τους Δόλοπες και τους Αθαμάνες. Αργότερα πήραν μέρος στις διαμάχες μεταξύ Μακεδόνων και Ρωμαίων. Το Μεσαίωνα κατακλύστηκαν από Σλάβους, Αλβανούς και Βλάχους. Την εποχή την Τουρκοκρατίας ανέπτυξαν σχολεία και ανώτερες σχολές αφού από το 1525 αποτελούσαν αυτόνομη περιοχή. Πήραν μέρος στην επανάσταση του 1821 και στα επαναστατικά κινήματα που ακολούθησαν μέχρι την απελευθέρωση της Θεσσαλίας. Ανυπότακτη φύση πάντα, αποτέλεσαν την ψυχή της Εθνικής Αντίστασης στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Εδώ συγκροτήθηκαν τα αντάρτικα τμήματα του ΕΛΑΣ και δημιουργήθηκε η Επαναστατική Κυβέρνηση του Βουνού (ΠΕΕΑ). Στη Νεβρόπολη λειτούργησε το μοναδικό αεροδρόμιο σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη.
Σήμερα, λιγοστοί είναι πλέον οι μόνιμοι κάτοικοι τούτης της τεράστιας περιοχής αφού η μετανάστευση οδήγησε χωριά ολόκληρα στα πέρατα του κόσμου. Μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισαν να ανοίγονται κάποιοι δρόμοι, να φτιάχνονται ξενώνες και λοιπά έργα υποδομής. Μεταξύ άλλων ασφαλτοστρώθηκε ο δρόμος που συνδέει τη Ρεντίνα με τα Φουρνά και το Καρπενήσι, σκληρή ειδική διαδρομή πριν κάποια χρόνια του ράλι Ακρόπολις.
Ακολουθώντας το δρόμο αυτό, μετά τη θέση “Ταρζάν” στρίβουμε δεξιά σε καλό χωματόδρομο που οδηγεί στο χωριό Μολόχα. Μετά από 6 χλμ αφήνουμε τα αυτοκίνητά μας και περπατάμε σε ανηφορικό μονοπάτι που χρησιμοποιείται μάλλον για τους σκοπούς της υλοτομίας. Αυτό κινείται μέσα σε πυκνό δάσος ελάτης με εκπληκτική ποικιλία θαμνώδους βλάστησης. Κάτω από την κορυφή τα δέντρα υποχωρούν και τη θέση τους παίρνει το χορτάρι που συμπληρώνεται από έναν τεράστιο αριθμό αγριολούλουδων. Όλα τα χρώματα της φύσης είναι εδώ παρόντα. Κυριαρχούν τα γαρύφαλλα που με τους μεγάλους μίσχους τους ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα άνθη. Και ένα πλήθος εντόμων βουίζει ασταμάτητα πετώντας από λουλούδι σε λουλούδι. Πεταλούδες με ποικιλία χρωμάτων κάθονται ακόμα και πάνω στα ρούχα μας.
Μετά από συνολική πορεία 1.20′ φτάνουμε στο τριγωνομετρικό της κορυφής. Από εδώ ξεχωρίζουμε τις περισσότερες κορυφές των Αγράφων. Κάτω από τα πόδια μας τα Φουρνά και πίσω τους το πανύψηλο Βελούχι. Το Παπαδημήτρη, η Σβώνη, οι Πέντε Πύργοι, το Μπορλέρο, η Κόψη, η Λιάκουρα, η Φτέρη, κορφές γνωστές από προηγούμενες αναβάσεις μας.
Η ζέστη του μεσημεριού μας αναγκάζει να αναζητήσουμε τη δροσιά στη Ρεντίνα. Χτισμένη σε υψόμετρο 900 μ. ήταν ένα από το πιο πλούσια χωριά της περιοχής, αφού ονομαζόταν και “Βασίλισσα των Αγράφων”. Στην κατοχή λειτούργησε εδώ και η σχολή εφέδρων αξιωματικών του ΕΛΑΣ. Διαθέτει μουσείο της Εθνικής Αντίστασης, ενώ πολύ αξιόλογη είναι και η μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
