Ήταν πραγματικά η πρώτη ανοιξιάτικη μέρα στο βουνό, αυτή της προηγούμενης Κυριακής. Ζεστή, ηλιόλουστη και διαυγής.
Στόχος μας μια κορυφή των Αγράφων, γνώριμη σε κάποιους της ομάδας και από παλιότερες αναβάσεις. Πρόκειται για το Παπαδημήτρη που από τα 1930 μέτρα επιβάλλεται με την παρουσία του στο κεντρικό τμήμα των Αγράφων.
Ξεκινώντας από το σχεδόν έρημο Καροπλέσι ακολουθούμε το δασικό δρόμο που ανηφορίζει μέσα σε πυκνό δάσος από έλατα. Η άνοιξη είναι πανταχού παρούσα. Στις φωνές των πουλιών, στο βρεγμένο χώμα, στις ανεμώνες του βουνού, μια φωτογραφία των οποίων σας προσφέρουμε σήμερα.
Στην πρώτη διασταύρωση στρίβουμε δεξιά προς προφήτη Ηλία και στη συνέχεια προς Γκούρα. Ο δρόμος οδηγεί κάτω από την κορυφή αλλά προτιμούμε να ακολουθήσουμε το μονοπάτι που ανεβαίνει απότομα μέσα στο δάσος. Σε πολλά σημεία του έχει σήμανση με κόκκινα βέλη, κορδέλες ή τσίγκινες ταμπελίτσες αραιότερα. Είναι μια καλή προσπάθεια και αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους συμμετείχαν σε αυτή.
Φτάνοντας στο υψόμετρο των 1500 μέτρων περίπου καταλήγουμε σε μικρό καταπράσινο διάσελο. Απέναντί μας, θεόρατη υψώνεται η κορυφή, απόκρημνη, θαμμένη στα χιόνια. Προτιμώντας τον δύσκολο τρόπο προσπέλασης σκαρφαλώνουμε σε πολύ απότομο λούκι με αρκετό ύψος χιονιού, πράγμα που ασφάλιζε την πορεία μας, καθώς μας έδινε ασφαλή πατήματα. Μετά από τρίωρη προσπάθεια καταλήξαμε στην κορυφή, από όπου η θέα απλώνεται μαγευτική. Όλες οι κορφές των Αγράφων είναι δίπλα μας, κάτασπρες και λαμπερές. Αλλά και τα μακρινότερα βουνά. Ο Όλυμπος, η Οίτη, τα Βαρδούσια. Σκεπασμένα με τεράστιες ποσότητες χιονιού, που θα αργήσουν πολύ να λιώσουν. Αργοπόρησε φέτος η άνοιξη!
