O Εθνικός Δρυμός της Πίνδου είναι πιο γνωστός και σαν Εθνικός Δρυμός της Βάλια Κάλντα αφού περιλαμβάνει και την ονομαστή Ζεστή Κοιλάδα των Βλάχων. Είναι μια απομονωμένη περιοχή στο ΝΔ άκρο του νομού Γρεβενών που περικλείεται από τις υψηλές κορυφές Μπάλτες (2160 μ), Φλέγγας (2159 μ) και Αυγό (2177 μ). Έχει έκταση πυρήνα 33.500 στρέμματα και περιφερειακή ζώνη προστασίας 35.500 στρέμματα.
Δύο είν
αι οι είσοδοι του Δρυμού: Η νότια από την περιοχή της Μηλιάς Μετσόβου και η βόρεια από το Περιβόλι Γρεβενών. Η πρώτη είναι δύσκολη για ένα συμβατικό όχημα, μάλλον ομορφότερη όμως από τη δεύτερη, που ξεκινά από τη θέση Σταυρός, λίγο πριν από το Περιβόλι. Και οι δυο προσφέρουν τη δυνατότητα γνωριμίας με πανέμορφα μέρη, πριν μπουν στην περιοχή του Δρυμού και στην καρδιά του, τη Βάλια Κάλντα. Από εδώ μπορούμε να πεζοπορήσουμε κατά μήκος του Αρκουδορέματος, κύριου παραπόταμου του Αώου, μέχρι τη Βωβούσα, το ανατολικότερο από τα Ζαγοροχώρια, μια διαδρομή διάρκειας περίπου 6 ωρών.
Μπορούμε ακολουθώντας σημαδεμένο μονοπάτι να ανέβουμε σε 3 ώρες στην κορυφή Φλέγγας και να απολαύσουμε τη θέα προς το Μέτσοβο και την τεχνητή λίμνη του Αώου. Ακριβώς κάτω από την κορυφή βρίσκονται οι δυο πανέμορφες λίμνες Φλέγγας, με νερό όλο το χρόνο και κατοίκους τρίτωνες και βατράχια. Παγετωνικής προέλευσης, προσφέρουν εξαίσιο θέαμα τον Μάϊο και τον Ιούνιο, με τα αγριολούλουδα να κατακλύζουν τις όχθες τους. Η πρώτη σχηματίζεται σε υψόμετρο1960 μ και τροφοδοτεί με νερό τη δεύτερη , στα 1940 μ.
Μια εναλλακτική διαδρομή μέχρι εδώ μπορεί να γίνει από την τεχνητή λίμνη Αώου σε 2.30′ ώρες. Αφού διασχίσουμε ένα μεγάλο μέρος της ράχης του Μαυροβουνίου έχουμε την ευκαιρία να αντικρίσουμε το απέραντο κοιμητήριο των κεραυνόπληκτων ρόμπολων. Δέντρα που οι δυνάμεις της φύσης σμίλεψαν σε παράξενες μορφές, υπενθυμίζουν ότι εδώ το πάνω χέρι δεν το έχει ο άνθρωπος. Εδώ ιερουργούν οι άνεμοι, το χιόνι και ο κεραυνός. Αν τύχουμε σε κάποια ανοιξιάτικη καταιγίδα είμαστε μικροί και απροστάτευτοι δίπλα στα κουφάρια πανάρχαιων δέντρων.
Το κυρίαρχο πέτρωμα είναι ο σερπεντίνης, που καθορίζει και τη χλωρίδα της περιοχής. Απέραντα δάση μαύρης πεύκης, λευκής πεύκης (ρόμπολο) και οξυάς, φιλοξενούν μεγάλα θηλαστικά όπως το ζαρκάδι, το αγριόγιδο, ο λύκος και η αρκούδα, ο παλιότερος και πιο επιδέξιος θηρευτής της πέστροφας στα γύρω ρέματα. Σπάνια αρπακτικά όπως ο γύπας, ο φιδαετός και ο βασιλαετός πετούν πάνω από τεράστια βάραθρα. Το μεγάλο ύψος των βροχοπτώσεων εξασφαλίζει την οργιώδη βλάστηση της ευρύτερης περιοχής που ήταν και εξακολουθεί να είναι βοσκότοπος για τους βλάχους κτηνοτρόφους. Ένα πλήθος αγριολούλουδων (πολλά από τα οποία είναι σπάνια) στολίζει τον τόπο.
Απειλή για τον Δρυμό αποτελούν οι πυρκαγιές (παλαιότερα κάηκε μια μεγάλη έκταση πεύκων ανάμεσα στο Αρκουδόρεμα και στο Αυγό) αλλά και τα σχέδια “ανάπτυξης” της περιοχής όπως η εκτροπή του Αρκουδορέματος που προγραμμάτιζε παλαιότερα η ΔΕΗ.
