Ο πρώτος και από κάθε άποψη ο σπουδαιότερος δρυμός της χώρας μας. Το μυθικό βουνό των θεών βρέχει τα πόδια του στο Αιγαίο και οι πανύψηλες κορυφές του είναι συχνά κρυμμένες μέσα στα σύννεφα.
Ιδρύθηκε το 1938 και έχει έκταση πυρήνα 39.880 στρέμματα που περιλαμβάνει και τις ψηλότερες κορυφές του Ολύμπου.
Λόγω της γεωγραφικής θέσης και του υψομέτρου οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν εδώ είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητες. Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος της αυξημένης επικινδυνότητας του βουνού. Πόλος έλξης ορειβατών από όλο τον κόσμο, είναι ιδιαίτερα επίφοβο το χειμώνα. Τότε συμβαίνουν και τα περισσότερα ατυχήματα.
Τα ασβεστολιθικά πετρώματα κυριαρχούν στον ορεινό όγκο του Ολύμπου με επακόλουθο τη σπανιότητα των πηγών αλλά και την εντυπωσιακή μορφολογία των κορυφών που διαβρώνονται έντονα από το νερό και τον πάγο.
Μια εντυπωσιακή ποικιλία βλάστησης χαρακτηρίζει μοναδικά το βουνό. Εδώ θα συναντήσουμε πάνω από 1700 είδη φυτών –το 25% της Ελληνικής χλωρίδας, από τα οποία τα 23 είναι ενδημικά. Σε χαμηλό υψόμετρο συναντάμε θάμνους (κουμαριά, πουρνάρι, κέδρος) και φυλλοβόλα δέντρα (φράξος, κουτσουπιά, πλατάνι). Σε μεγαλύτερα υψόμετρα φύεται η μαύρη πεύκη, η οξιά και το ρόμπολο (το νοτιότερο σημείο της εξάπλωσής του).
Η πανίδα του βουνού περιλαμβάνει 32 είδη θηλαστικών και 108 είδη πουλιών. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει η παρουσία ενός σπάνιου είδους αγριόγιδου. Είναι το ξωτικό των απόκρημνων πλαγιών και το αντικείμενο του πόθου των φωτογράφων του Ολύμπου.
Πλήθος οι διαδρομές που μπορούμε να ακολουθήσουμε, από απλές πεζοπορικές μέχρι δύσκολες αναρριχητικές. Θα περιγράψουμε τις σπουδαιότερες από αυτές:
Διαδρομή 1 η : Λιτόχωρο – Μύτικας
Ξεκινάμε από το Λιτόχωρο Πιερίας (υψ. 300 μ) και ακολουθώντας το διεθνές μονοπάτι Ε4 μέσα από το πανέμορφο φαράγγι του Ενιπέα φτάνουμε σε 5 ώρες στη θέση Πριόνια (υψ. 1100 μ), από την οποία πηγάζει ο ποταμός. Παρακάμπτοντας το φαράγγι, μπορούμε να φτάσουμε μέχρι εδώ με αυτοκίνητο από το Λιτόχωρο. Συνεχίζοντας μέσα από εντυπωσιακό δάσος πεύκης και οξιάς, σε 3 ώρες συναντάμε το καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός (υψ. 2100 μ) που είναι ανοικτό από Μάιο μέχρι Οκτώβριο. Από εδώ μπορούμε να συνεχίσουμε για το οροπέδιο των Μουσών (υψ. 2700 μ) σε 1.30′ ή να ανέβουμε κατευθείαν στο Μύτικα, την ψηλότερη κορφή της Ελλάδας (υψ. 2917 μ) σε 2.30′ μέσω του στενού περάσματος της Σκάλας (υψ. 2882 μ) ή από το λούκι που ξεκινά από τη βάση της κορφής. Και στις δυο περιπτώσεις απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, αφού κάτω από τα πόδια μας χάσκουν βάραθρα εκατοντάδων μέτρων βάθους. Εναλλακτικά, μπορούμε να ανέβουμε στη δεύτερη ψηλότερη κορυφή του βουνού, το Σκολιό (υψ. 2911 μ) που δεν παρουσιάζει ιδιαίτερη δυσκολία.
Διαδρομή 2 η : Διασταύρωση – Μύτικας
Από το Λιτόχωρο με αυτοκίνητο φτάνουμε στη θέση Γκορτσιά ή Διασταύρωση (υψ. 1120 μ). Από εδώ μετά από επίπονη πορεία 6 ωρών φτάνουμε στο οροπέδιο των Μουσών και σε 45′ ανεβαίνουμε στο Μύτικα από το λούκι. Είναι η πιο εντυπωσιακή διαδρομή αφού προσφέρει απεριόριστη θέα προς το Αιγαίο αλλά και ξετυλίγει μπροστά στα μάτια μας το πανόραμα των πανύψηλων κορυφών του Ολύμπου. Στο οροπέδιο υπάρχουν τα καταφύγια Χρήστος Κάκαλος και Γιόσος Αποστολίδης, ανοικτά από τον Ιούλιο μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου. Από εδών μπορούμε να ανέβουμε στην κορυφή Προφήτης Ηλίας (υψ. 2803 μ). Ιδιαίτερη δυσκολία παρουσιάζει η ανάβαση στο Στεφάνι (Θρόνος του Δία –υψ. 2909μ).
Διαδρομή 3 η : Ελασσόνα – Μύτικας
Η προσπέλαση του Ολύμπου από δυτικά προτιμάται το Χειμώνα. Με αφετηρία το στρατιωτικό καταφύγιο στη θέση Βρυσοπούλες (υψ. 1800 μ) μπορούμε να ανέβουμε στις κορυφές Άγιος Αντώνιος (υψ. 2817 μ), Σκολιό, Μύτικα.
Βέβαια ο Όλυμπος δεν τελειώνει εδώ, αφού είναι ένας ολόκληρος κόσμος που αλλάζει όψη σε κάθε εποχή. Αυτό μάθαμε στις πάμπολλες φορές που τον περπατήσαμε.