Αφού ανεβήκαμε όλα σχεδόν τα βουνά της χώρας μας, με άλλα μάτια βλέπουμε το χώρο όπου κάναμε τα πρώτα ορειβατικά μας βήματα, τον για πολλούς ασήμαντο Κόζιακα. Το βουνό με τα χίλια πρόσωπα θα λέγαμε εμείς, το δύσβατο, το άγνωστο.

Αν εξαιρέσουμε τη γνωστή διαδρομή από τα Λιβάδια Περτουλίου προς την κορυφή Αστραπή που είναι ίσως η λιγότερο όμορφη, υπάρχουν πολλές άλλες, με ελλιπή έως ανύπαρκτη σήμανση που δίνουν την ευκαιρία να περπατήσουμε το πολυποίκιλο ανάγλυφο του βουνού και να γνωρίσουμε καλύτερα το πανέμορφο περιβάλλον του.

Και για τους πιο τολμηρούς, μια περιπλάνηση χωρίς προκαθορισμένη διαδρομή ίσως αποκαλύψει πολλά περισσότερα από τα χαρακτηριστικά του Κόζιακα. Προσοχή όμως, γιατί τούτο το μικρό σχετικά βουνό, που αποτελεί το ανατολικότερο τμήμα της νότιας Πίνδου, δεν έχει καμία σχέση με τα γειτονικά βουνά. Ένα πλήθος παράλληλων κορυφών με διάταξη Βορράς – Νότος σχηματίζουν ανάμεσά τους μικρά οροπέδια ή χαράδρες με την ίδια διάταξη. Η πυκνή βλάστηση κατά τόπους κάνει το δάσος αδιάβατο. Και τα τοπία που τόσο μοιάζουν μεταξύ τους, συχνά σε αποπροσανατολίζουν. Απότομες κορφές φαγωμένες από το νερό και τον αέρα φράζουν το δρόμο σου και σε αναγκάζουν να υποχωρήσεις ψάχνοντας για άλλο πέρασμα. Τούτο το βουνό είναι ικανό να σε φέρει σε δύσκολη θέση.

Ελάτη – Κοτρώνι λοιπόν στο πρόγραμμα της προηγούμενης Κυριακής.

Αφού περπατήσαμε για 1.15′ στον δασικό δρόμο, μπήκαμε στη μαγεία του δάσους, ακολουθώντας σημαδεμένο μονοπάτι με νότια κατεύθυνση. Το χιόνι, αλλά κυρίως η ομίχλη, δίνουν την αίσθηση του χειμώνα, Νοιώθουμε την υγρασία να μας διαπερνάει. Φτάνοντας στο ξέφωτο της βρύσης του Μπέη, μοιάζουμε πλέον με ηθοποιούς σε ταινία του Αγγελόπουλου. Ατμόσφαιρα ονειρική. Περπατώντας παράλληλα στο ρέμα σταματάμε μπροστά στο βάραθρο της σπηλιάς όπου γκρεμίζεται το νερό με θόρυβο. Τα ασβεστολιθικά πετρώματα του βουνού, με την έντονη καρστικοποίησή τους σχηματίζουν μικρές και μεγάλες σπηλιές, αλλά και πλήθος πηγών εκεί που συναντούν υδατοστεγή αργιλικά στρώματα. Σαν από θαύμα αναβλύζει το νερό ακόμα και το κατακαλόκαιρο, ξεδιψώντας ανθρώπους και ζώα.

Επιστρέφοντας στην πηγή, συνεχίζουμε την πορεία μας προς το οροπέδιο της Κρανιάς, ένα καταπράσινο ξέφωτο στο μέσο ψηλών, αποσαθρωμένων κορυφών. Από εδώ, η μόνη διέξοδος είναι νότια. Το κύριο μονοπάτι οδηγεί στον Άγιο Βησσαρίωνα, ενώ ένα παρακλάδι του στρέφεται δυτικά και κατεβαίνει απότομο μέσα από χαλιάδες και γκρεμούς. Εδώ χωρίζουμε. Άλλοι συνεχίζουν κυκλώνοντας το βουνό για να φτάσουν μετά από συνολική πορεία 5 ωρών στο Κοτρώνι και άλλοι επιστρέφουν στην Ελάτη, ολοκληρώνοντας μια θαυμάσια διαδρομή.

__________________ Άρθρα στην ίδια Περιοχή __________________

Ο λευκός, πάλλευκος Κόζιακας Στον Κόζιακα ξανά Στον Κόζιακα, μέρα φθινοπωρινή, μέρα ανταριασμένη Στον Κόζιακα για άλλη μια φορά Πανόραμα κεντρικού Κόζιακα Κόζιακας – κορυφή Αστραπή (1.901 μέτρα) Διάσχιση στον Κόζιακα (Κοτρώνι-Άγιος Βησσαρίωνας) Ο Σ.Π.ΟΡ.Τ. Στην 3η Θεσσαλική συνάντηση Πεζοπορία στο Περτούλι Στον Κόζιακα από το Κοτρώνι Κυκλική διάσχιση στον Κόζιακα Στο Κόζιακα με το πρώτο χιόνι Ο Κόζιακας των χρωμάτων Κόρη – Τρύπιο λιθάρι – Αστραπή Με αφορμή μια πορεία στον Κόζιακα Μια πεζοπορία στα χιόνια Κόζιακας. Αστραπή Κόζιακας – κορυφή Τσόκι Παπαδιάς (1.526 μ.) Από την Πύλη στο Κοτρώνι Στο μοναστήρι του Αγ. Βησαρίωνα Από την Κόρη στον Κόζιακα Από την Πιαλεία στην Ελάτη Από το Ξυλοπάροικο στην Κόρη Από την Πιαλεία στην βρύση Μπέι Στο δάσος του Περτουλίου Στον Κόζιακα από την Πιαλεία Κόζιακας, στο οροπέδιο της Κρανιάς Κόζιακας – Αστραπή Στο δάσος του Περτουλίου Απ’ το Περτούλι στη Γλυκομηλιά Ο Κόζιακας από την Κόρη Ανάβαση στην Κίσσα του Κόζιακα