< <

Διάβα – Κορομηλιά – Κρύα Βρύση

Μια πολύ όμορη πλευρά του Κόζιακα είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε την προηγούμενη Κυριακή. Ξεκινώντας από τη Διάβα, ανεβήκαμε στην Κορομηλιά και από εκεί καταλήξαμε στην Κρύα Βρύση. Μια πεντάωρη πορεία, από τα 230 μέτρα υψόμετρο μας έφερε στα 1100 μέτρα και τέλος στα 480 μέτρα.

Ακολουθώντας το χωματόδρομο, ανηφορίσαμε για την Κορομηλιά. Η μεγάλη κλίση και η ζέστη της ημέρας έκαναν την προσπάθεια κουραστική. Σαν αποζημίωση, η όμορφη θέα προς τα βράχια των Μετεώρων και τα λαμπρά φθινοπωρινά χρώματα στα κλαδιά των δέντρων και των θάμνων.

Μπαίνοντας στο χωριό μας καλωσόρισε ο Θανάσης που είχε ανέβει από το Σάββατο για να ετοιμάσει το μεσημεριανό. Ολονυχτίς έψηνε στον υπαίθριο φούρνο του δυο τσουκάλια με γιουβέτσι, ένα φαγητό που μόνο αυτός ξέρει να κάνει τόσο νόστιμο. Τώρα, που βρεθήκανε τόσο πιάτα και ποτήρια για τους είκοσι πεζοπόρους και τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους αποτελεί μυστήριο. Γεγονός πάντως είναι ότι το φαγητό όχι μόνο έφτασε, αλλά και περίσσεψε, έτσι ώστε ο Γιάννης να εξασφαλίσει και δεύτερη, αλλά και τρίτη μερίδα. Και το αποκορύφωμα ήταν το κρασί –παραγωγή του Νίκου και του Βαγγέλη, που παρόμοιό του μόνο στο Άγιο Όρος έχουμε ξαναπιεί. Ε, με τέτοιους μερακλήδες στην παρέα, πώς να μ ην καλοπερνάς σε κάθε εξόρμησή του συλλόγου; Θερμά τους ευχαριστούμε όλους.

Μόνο που η πορεία μας είναι ακόμη στη μέση, και τα στομάχια μας γεμάτα. Αλλά η ομορφιά του Κόζιακα είναι από εδώ και πέρα. Ακολουθώντας το μονοπάτι για την Κρύα Βρύση μπαίνουμε σε πυκνό δάσος ελάτης με κατεύθυνση δυτική. Θέλοντας να δοκιμάσουμε τις ποδηλατικές μας δεξιότητες φέραμε μαζί και ένα ποδήλατο βουνού, που αναγκαζόμαστε να κουβαλήσουμε στα χέρια. Τα ζόρια όμως αρχίζουν όταν ξεστρατίζουμε από το μονοπάτι και το ποδήλατο πάει από χέρι σε χέρι, σκαρφαλώνοντας τα βράχια. Όταν ξαναμπαίνουμε στην κανονική διαδρομή, είναι μια ανακούφιση για όλους.

Σε λίγο φτάνουμε στο δασικό δρόμο που ξεκινά από την Κρύα Βρύση οργώνοντας τον Κόζιακα με πλήθος παρακλάδια. Εδώ πια, το ποδήλατο είναι πολύ χρήσιμο, και μακάρι να είχαμε όλοι από ένα. Η αίσθηση του να τρέχεις μέσα στο δάσος, να φρενάρεις και να στρίβεις στον κατήφορο, είναι ανεπανάληπτη. Μια διαδρομή δυο ωρών γίνεται σε λίγα λεπτά. Επί πλέον, έχεις τη δυνατότητα να χαρείς τα χρώματα και τις μυρωδιές της φύσης. Σίγουρα, σε μελλοντική πορεία στη διαδρομή αυτή, θα εντάξουμε και το ποδήλατο.

Αργά το απόγευμα, καταλήγουμε όλοι στην Κρύα Βρύση και μετά από μια σύντομη ξεκούραση παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής.

Have your say