Στις υπώρειες του Κόζιακα, ένα πλήθος χωριών, μικρών και μεγαλύτερων, προσφέρουν ευκαιρίες πολλών διαδρομών που κυμαίνονται από την ευχάριστη πεζοπορία μέχρι την απαιτητική ορειβασία. Διαδρομές, αρκετές από τις οποίες κατ επανάληψη κάναμε, δίνοντας την ευκαιρία στα μέλη του συλλόγου να γνωρίσουν το πολύ κοντινό μας περιβάλλον, αυτό που μάλλον αγνοούμε ή προσπερνάμε αδιάφορα.
Τέτοιες διαδρομές περιλαμβάνει αρκετές το νέο μας πρόγραμμα, στην προσπάθεια που κάνουμε αφενός να αναδείξουμε άγνωστες ομορφιές της ευρύτερης περιοχής μας και αφετέρου να παρακινήσουμε όσο περισσότερους μπορούμε στο περπάτημα στο βουνό.
Και ήταν πολύ θετικό το πρώτο βήμα της προσπάθειας αυτής, καθώς στην αφετηρία της διαδρομής συγκεντρώθηκε ένα πλήθος τριάντα ανθρώπων. Και το πιο ενθαρρυντικό ήταν η παρουσία πολλών μικρών παιδιών ανάμεσά τους. Μαζί με τους γονείς τους, όμορφα μέσα στην αθλητική τους περιβολή, ανυπόμονα για το ξεκίνημα. Στόχος μας, από το Γενέσι να φθάσουμε στα Ανταλλάξιμα, περπατώντας σε ορεινό χωματόδρομο, σε υψόμετρο από 300 – 500 μέτρα.
Το Γενέσι είναι ένα μικρό χωριό στις ανατολικές πλαγιές του Κόζιακα, χτισμένο στα 350 μέτρα. Κτηνοτρόφοι κατά βάση οι κάτοικοί του, φτάνουν τους 700 το καλοκαίρι, για να απομείνουν 500 το χειμώνα. Απουσιάζει και εδώ κάθε προσπάθεια ανάδειξης της ιδιαίτερης ομορφιάς του τόπου, όπως συμβαίνει σε όλα τα χωριά αυτής της πλαγιάς του Κόζιακα. Είναι πραγματικά κρίμα να μην υπάρχουν σημαδεμένα και συντηρημένα μονοπάτια σ’ αυτό το πανέμορφο βουνό, για να προσελκύσουν ένα συνεχώς αυξανόμενο κοινό, προσθέτοντας στο εισόδημα των κατοίκων και δίνοντάς τους ευκαιρίες απασχόλησης.
Ξεκινώντας από το χωματόδρομο δεξιά πριν μπούμε στο χωριό, ανηφορίζουμε με ΒΑ κατεύθυνση και στην πρώτη διακλάδωση στρίβουμε δεξιά για να βρεθούμε αντιμέτωποι με τα νερά του Παλιοπόταμου, παραπόταμου του Πηνειού. Φουσκωμένος από τις πρόσφατες βροχές, μοιάζει αδιάβατος. Αυτός δεν είναι λόγος να απογοητευθούμε, αλλά μάλλον για να διασκεδάσουμε, αναζητώντας πέρασμα στο στενότερο σημείο του. Σταθερά πατήματα στις πέτρες, προσοχή στους μικρούς μας φίλους και περνάμε στεγνοί και ατσαλάκωτοι.
Ανηφορίζοντας συναντάμε νέα διακλάδωση δεξιά που μας κατεβάζει σε άλλο ρέμα. Πλάι του ένας εντυπωσιακός καταρράκτης σκάβει τα σπλάχνα του βουνού αιχμαλωτίζοντας τους φακούς των φωτογραφικών μας μηχανών. Περνάμε το αυτοσχέδιο γεφυράκι που στήθηκε με κορμούς δέντρων και ανεβαίνουμε στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής σταματώντας για λίγο δίπλα στην ποτίστρα για μια ομαδική φωτογραφία. Πρέπει να στριμωχτούμε για να χωρέσουμε στο κάδρο όλοι. Μπροστά τα παιδιά για να φαίνονται.
Όμορφη μέρα αλκυονίδα, ο ήλιος φωτίζει τις καταπράσινες πλαγιές. Ο θόρυβος των νερών που ξεπηδούν από παντού, ευλογία στους άνυδρους καιρούς μας.
Φτάνοντας πάνω από τα Ανταλλάξιμα, ένα ουράνιο τόξο ενώνει βουνό και κάμπο. Οι πρώτες σταγόνες της βροχής μας αναγκάζουν να ανοίξουμε ομπρέλες. Θα μείνουν ανοικτές μέχρι το τέλος της πορείας, που μας οδηγεί πίσω, εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε.