Είναι πολλές φορές που πεταγόμαστε πολύ γρήγορα για να βρεθούμε κοντά σε ψηλές κορυφές, που είναι ορατές από την πόλη μας. Έτσι, γι’ αυτό δε χρειάστηκε την Κυριακή, η αναχώρησή μας να γίνει πολύ νωρίς το πρωί. Με μικρή καθυστέρηση, η πορεία μας με τα αυτοκίνητα αυτή τη φορά θα είναι το πέρασμα από την πόλη της Πύλης, το ανέβασμα μέσα από τον φιδίσιο ασφάλτινο δρόμο να μας περνά διασχίζοντας τα Στουρναρέικα και σε λίγο να φτάνουμε τον οικισμό του Ψάρου που μας οδηγεί μέσα από τη σήραγγα για να μας οδηγήσει στον αυχένα της Γκρόπας.
Εκεί το τοπίο είναι πολύ γνώριμο. Είναι πάμπολλες φορές που το ξεκίνημά μας έγινε από αυτό το σημείο. Τώρα θα συνεχίσουμε λίγο ακόμα και με το δρόμο που είναι χαλικόδρομος και μας οδηγεί στις απέναντι ψηλές ράχες είναι χαρακτηριστικές από την εμφάνισή τους γι’ αυτό και έχουν το όνομα Τσιούκες. Εκεί είχαμε βρεθεί πριν μήνες. Σε λίγο συναντάμε τον ασφάλτινο δρόμο που έρχεται από Ανθηρό-Κατούσι, χωριά της Αργιθέας που βρίσκονται κοντά στα σύνορα των δύο νομών. Στο σημείο αυτό αφήνουμε τη σύντομη ετοιμασία και την πρώτη μικρή ξενάγησή μας. Όλα αυτά που κατά καιρούς κάνουμε είναι να τα μαθαίνουν και οι νεότεροι φίλοι και ορειβάτες, όπως μαζί μας βρέθηκε η Άννα από τη Δράμα. Η Άννη και ο Δημήτρης, νέοι άνθρωποι που με αγάπη για το βουνό και τον τόπο κατά διαστήματα ενημερώνονταν για τα πάντα.
Ο ανηφορικός εγκαταλελειμμένος δρόμος, που κάποτε ένωνε αυτόν τον τόπο με την Παλαιοκαρυά, τώρα είναι μόνο για τα ψηλά αυτοκίνητα των κυνηγών, που επιλέγουν τα ψηλά καρτέρια. Εμείς γρήγορα προσπερνάμε και φτάνουμε στον ψηλό αυχένα, που ξεκινά το μονοπάτι για την κορυφή. Μια σύντομη στάση για έναν εσωτερικό θαυμασμό, γι΄αυτό το υπερθέαμα της φύσης. Η γρήγορη φωτογράφηση και το πέρασμα του μονοπατιού μέσα από τις τελευταίες οξυές, ανηφορίζουμε σιγά σιγά την πλαγιά του Αχαδιά με υψόμετρο 1.751μ. Η ήπια ανηφόρα και το καθαρό μονοπάτι, που φτιάχνεται καθημερινά από εκατοντάδες ζώα, που ανεβοκατεβαίνουν στα όμορφα πλάϊα, μας κάνει αυτή τη φορά να βρεθούμε σύντομα στην ψηλή κορυφή του Αχλαδιά. Είναι κορυφή όμορφη και με αρκετό πλάτωμα για να βρεθούμε όλοι μαζί και να θαυμάσουμε σε όλα τα σημεία του ορίζοντα. Ανατολικά τον θεσσαλικό κάμπο, νότια τα Άγραφα με τα κοντινά χωριά της Αργιθέας, Ανθηρό, Κατούσι, Θερινό. Δυτικά, τα Τζουμέρκα-Κακαρδίτσα και βόρεια Κόζιακας και στο βάθος περιοχές Γρεβενών και Κοζάνης, και αχνά να φαίνεται ο Όλυμπος.
Η χορωδία του ανέμου και η ευωδία της ρίγανης μας συντομεύουν να εγκαταλείψουμε το υπέροχο, το μεγαλειώδες θέαμα που είναι σύντομο στα μάτια μας. Πιο χαμηλά στο κατέβασμά μας μια Μορτζούλα, που αντέχει στη ξηρασία και στο ψύχος έχει ωριμάσει τους μικρούς σφαιρικούς καρπούς της δίνοντας ένα χρώμα ερυθρό και μια γεύση γλυκιά, που φημίζεται για τη δράση της με τις καλύτερες ιδιότητες για την καρδιά και το κυκλοφοριακό.
Με το ζωηρό φως του μεσημεριάτικου φθινοπωρινού ήλιου φτάνουμε στα αυτοκίνητά μας με τις καλύτερες αποτυπωμένες εικόνες. Σε λίγη ώρα θα βρισκόμαστε στα Στουρναρέικα, να παίρνουμε τον καφέ μας στην πλατεία, κάτω από τον πανύψηλο πλάτανο και να συζητάμε τις εμπειρίες μας και για την νέα διαδρομή της επόμενης Κυριακής.
