< <

Αντιχάσια, κορυφή Οξιά η Μαμαλή

Η συνάντηση ορίστηκε για τις οκτώ το πρωί στο σιδηροδρομικό σταθμό. Θα φεύγαμε από εκεί μοιρασμένοι σε αυτοκίνητα με προορισμό το χωριό Αγριελιά. Ξεκινήσαμε λοιπόν πιστοί στο ραντεβού μας, έχοντας τον καιρό σύμμαχο. Φυσούσε βέβαια αρκετά. Δεν έβρεχε όμως και το κρύο ήταν υποφερτό, ενώ όταν σταματούσε ό αέρας ήταν πολύ όμορφα.

Η διαδρομή με τα αυτοκίνητα ήταν ενδιαφέρουσα και ο οδηγός μας ο Γιάννης, άξιος ξεναγός. Παλαιόπυργος- μοναστήρι Κόρμποβου – Λαγκαδιά – Λιόπρασο – Αγριελιά.

Αφήσαμε λίγο έξω από το χωριό τα αυτοκίνητά μας και στις 9:20΄αρχίσαμε την ανάβαση. Η συντροφιά μας, δεκαεννέα άτομα, κάποιοι παλιοί και έμπειροι, άλλοι καινούργιοι, ήταν αποφασισμένοι για την κατάκτηση της κορυφής.

Η επαφή μας με τη φύση και το βουνό, οι μυρωδιές, οι ήχοι, τα χρώματα, τα λιγοστά λουλουδάκια, οι κρόκοι, οι κάτσιαντες και οι κουκουφλίτσιες ξύπνησαν μέσα μας μνήμες και αναμνήσεις. Κάποια σημεία της διαδρομής για εμάς τους καινούργιους ήταν λίγο δύσκολα. Βλέποντας όμως τον κύριο Δημήτρη μπροστά μας παίρναμε θάρρος και συνεχίζαμε. Σε ένα μικρό κομμάτι της διαδρομής πατήσαμε χιόνι.

Μάθαμε ότι σε αυτήν την περιοχή υπήρχε η συνοριακή γραμμή Ελλάδας και Τουρκίας πριν την οριστική απελευθέρωση και ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα. Δεν ανεβήκαμε στη θέση του παλιού κάστρου, φτάσαμε όμως σε μια λίγο χαμηλότερη κορυφή από όπου είδαμε τον Όλυμπο και την Ελασσόνα. Κάναμε ένα σύντομο διάλλειμα για πρόχειρο φαγητό και λίγη ξεκούραση και ξεκινήσαμε για τη επιστροφή.

Η κατάβαση ήταν σαφώς πιο γρήγορη και ξεκούραστη. Στις 12:50’ ήμασταν στην Αγριελιά. Μπορεί  να μην ήπιαμε ζεστό καφέ στην κορυφή με τη γιαγιά όπως στη διαφήμιση να μας σερβίρει, ήπιαμε όμως στο καφενείο του χωριού. Εκείνη την ώρα ήταν ότι έπρεπε.

Μπήκαμε στα αυτοκίνητα για το γυρισμό στο κλεινόν άστυ και ότι αυτό συνεπάγεται για τον καθένα μας.
Η συντροφικότητα που νοιώσαμε, οι πολλές φωτογραφίες, η υπόσχεση για καινούρια συνάντηση και μια γλυκιά κούραση έκλεισαν την όμορφη βόλτα μας στη φύση.

Have your say