< <

Αναζητώντας τον κρεμαστό καταρράκτη στα Αντιχάσια

Αν βρεθείτε στα χωριά των Αντιχασίων πολλοί θα σας μιλήσουν για τον Κρεμαστό Καταρράκτη. Λιγότεροι τον έχουν δει και ακόμα πιο λίγοι είναι αυτοί που θα σας δώσουν ασφαλείς πληροφορίες για το πώς θα τον βρείτε. Αιτία είναι οι άπειροι δασόδρομοι που ζώνουν την οροσειρά, δρόμοι χωρίς κάποιον προφανή λόγο ύπαρξης, τουλάχιστον στα μάτια ενός ξένου στην περιοχή.

Προτιμήσαμε να ξεκινήσουμε από τη λίμνη του Λογγά, έτσι ώστε να έχουμε τη χαρά να βρεθούμε και πάλι στα υπέροχα δάση που σκεπάζουν τις πλαγιές αυτές. Βέβαια όλες οι  προηγούμενες εξορμήσεις μας έγιναν φθινόπωρο, τότε που τα φυλλοβόλα βρίσκονται στις δόξες τους, αντίθετα με τη σημερινή υπέροχη ανοιξιάτικη Κυριακή.

Βαδίζουμε  σε δάσος οξιάς που ζωντανεύει στο πρωινό φως. Τα βήματά μας συνοδεύει το κάλεσμα του κούκου. Από το βάθος της απέναντι χαράδρας μια απάντηση. Ο δρόμος είναι νοτισμένος από την πρόσφατη βροχή. Στα ρείθρα του φυτρώνουν πανσεδάκια, δωρόνικα, πρίμουλες. Ένα τοπίο σαν αυτό σου επιβάλλει τη σιωπή. Κρίμα μόνο που είναι τόσο σύντομο.

Κατηφορίζοντας συνεχώς, οι οξιές υποχωρούν δίνοντας τη θέση τους σε βελανιδιές. Απίστευτα τρυφερό πράσινο χρώμα στα νεογέννητα φυλλώματα. Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής γίνεται σε σκονισμένο χωματόδρομο, τόσο σκληρό που αρχίζουν να πονούν τα πόδια μας στην κατηφορική πορεία του. Βλέποντας το μεγάλο μαντρί στην καμπή του δρόμου οι πληροφορίες μας λένε να στραφούμε δεξιά προς τη μεγάλη χαράδρα. Εξάλλου ακούγεται ο θόρυβος νερών που κυλούν ορμητικά. Υπάρχει και σχετικό κίτρινο βέλος σε εμφανές σημείο του βράχου. Η βλάστηση είναι πυκνή, όπως και σε όλα τα φαράγγια άλλωστε. Η παρουσία του νερού δίνει ζωή σε έναν εντυπωσιακό αριθμό φυλλοβόλων δέντρων και θάμνων τόσο πυκνών, που αναγκαζόμαστε να σκύβουμε ή να αλλάζουμε πορεία για να περάσουμε.

Όσο προχωρούμε ο θόρυβος νερών που πέφτουν γίνεται όλο και πιο κοντινός. Μέχρι που φτάνουμε στο τέλος του φαραγγιού. Από το ψηλότερο σημείο του το νερό πέφτοντας με ορμή σχηματίζει τον περίφημο Κρεμαστό Καταρράκτη, την αιτία που μας έφερε μέχρι εδώ. Είναι μια εικόνα απαράμιλλης ομορφιάς. Αξίζει κάποιος να φτάσει μέχρι εδώ για να την απολαύσει.

Αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε τον Γιώργο Γκουγκουστάμο και τον Κώστα Μπλαντή, κατοίκους της περιοχής, για την πολύτιμη βοήθεια που μας προσέφεραν στην υλοποίηση της εκδρομής μας.

Have your say