Οι «Πόρτες των Αγράφων». Ένα πέρασμα στενό ανάμεσα στα βράχια, κομμένο λες με το μαχαίρι. Μια φυσική κορνίζα του Μπορλέρου, της τριγωνικής κορυφής, η μύτη της οποίας χάνεται στα σύννεφα. Μοναδική δίοδος προσέγγισης των Κεντρικών Αγράφων, κομβικό σημείο του παλιού μονοπατιού που ένωνε την Ευρυτανία με την Καρδίτσα. Μια διασημότητα του τόπου των Αγράφων, ένας λόγος για να φτάσουμε ως εδώ, σε απόσταση μιας ώρας από το μικρό ορειβατικό καταφύγιο στη θέση «Ελατάκος» ή δυόμισι ωρών από τον οικισμό Ζυγογιαννέικα, πάντα από το μονοπάτι. Ένα μονοπάτι που συντηρούν με μεράκι οι φίλοι του ΕΟΣ Καρδίτσας.
Το πρώτο κομμάτι του σε ελατόδασος, τόσο πυκνό κατά τόπους που νομίζουμε ότι σκοτείνιασε. Σε απόσταση 15’ από το καταφύγιο, η μοναδική πηγή της διαδρομής, με νερό λιγοστό αλλά παγωμένο. Ακολουθούν οι φτέρες, το ξέφωτο και η παράκαψη της Πετσαλούδας (υψ. 1770 μ.).
Γυμνό και κακοτράχαλο το πεδίο ως τις «Πόρτες», έτσι όπως επιβάλλει ο μύθος των Αγράφων. Από εδώ και πέρα ο τόπος σκληραίνει, γίνει άγριος. Κατηφορίζουμε έχοντας αριστερά μας βαθύ φαράγγι που γεννά το απόκρημνο συγκρότημα Πέντε Πύργοι – Φλυτζάνι – Πλάκα, πρόκληση για κάθε ορειβάτη. Είναι το αλπικότερο των Αγράφων αλλά και το πλέον δύσκολο. Και αν η καλοκαιρινή όψη εντυπωσιάζει, η χειμωνιάτικη καθηλώνει. Άλλος ένας λόγος να φτάσουμε ως εδώ.
Με ορατό τον στόχο μας (Μπορλέρο), κατηφορίζουμε 100 μέτρα χαμηλότερα, στον πάτο μικρής κοιλάδας, πνιγμένης στις οξιές αλλά και στα κάθε είδους έντομα που μας επιφυλάσσουν θερμή υποδοχή. Ανεβαίνουμε την χορταριασμένη πλαγιά έως τον χωματόδρομο που κατευθύνεται προς Νιάλα και Τροβάτο, στη ρίζα του Μπορλέρου. Από εδώ χρειάζεται υπομονή για να καλύψουμε το 300 μέτρα της υψομετρικής διαφοράς σε μια κόψη με πολύ μεγάλη κλίση. Τουλάχιστον η παρουσία των σύννεφων είναι ευεργετική αφού μετριάζει την θερμοκρασία και παράλληλα μας προφυλάσσει από τον ήλιο που στο γυμνό πεδίο είναι ανελέητος.
Στην μικρή, ελάχιστη επιφάνεια της κορυφής έχουμε την ευκαιρία της επισκόπησης του τόπου των Αγράφων, γνωστού από τις πολυάριθμες διαδρομές μας. Επιστρέφουμε μέσα σε αλλεπάλληλα μπουμπουνητά που προοιωνίζουν την καταιγίδα. Προφυλαγμένοι στα αυτοκίνητά μας απολαμβάνουμε το λυτρωτικό της ξέσπασμα που σαρώνει τις κορυφές σβήνοντας κάθε ίχνος από το πέρασμά μας.
