< <

Ανάβαση στον Αχλαδιά

Είναι ένα σύνολο κορυφών στα όρια των νομών Τρικάλων και Καρδίτσας που αν και έχουν σχετικά χαμηλό υψόμετρο, εντούτοις το απόκρημνο ανάγλυφο τους χαρίζει την αίγλη πολύ υψηλότερων. Παρατάσσονται σε τόξο με κατεύθυνση Δύση – Ανατολή ξεκινώντας από το Ξηροβούνι (υψ. 1731 μ.) με τη χαρακτηριστική τούφα από οξιές στο ψηλότερο σημείο της. Ακολουθούν οι δίδυμες Τσούκες (υψ. 1706 μ.) – δυο απόκρημνοι πύργοι. Στη συνέχεια ο Αχλαδιάς (υψ. 1782 μ.) και το πέταλο κλείνει η Καραβούλα (υψ. 1862 μ.).

Το ενδιαφέρον είναι ότι μπορεί κάποιος να βαδίσει ολόκληρο το τόξο ολοκληρώνοντας μια από τις ωραιότερες διαδρομές που προσφέρει η ευρύτερη περιοχή της Αργιθέας. Πρόκειται για ένα από τα πιο σκληρά ορεινά τοπία με καθολική κυριαρχία της πέτρας. Παράξενο πως σε αυτό το σκληρό και άγονο μέρος η παρουσία του ανθρώπου είναι αδιάλειπτη από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι σήμερα. Οι μικροί οικισμοί, χαμένοι μέσα στις χαράδρες δοκιμάζονται σκληρά από τις καιρικές συνθήκες και την αδιαφορία των κεντρικών και περιφερειακών υπηρεσιών.

Πέρα από τους ελάχιστους μόνιμους κατοίκους και τους καλοκαιρινούς θαμώνες, πόσοι άραγε επισκέφτηκαν αυτόν τον τόπο; Δεν αγαπάς κάτι όταν δεν το γνωρίζεις σε βάθος, ούτε μπορείς να το προστατέψεις. Αρκείσαι στην έκφραση λύπης όταν δεις στα μέσα ενημέρωσης τις ζημιές που προκαλεί μια κακοκαιρία και μόλις φτιάξει ο καιρός, το έχεις κιόλας ξεχάσει.

Αποκομμένη λοιπόν η Αργιθέα από την συνήθη πρόσβαση του Μουζακίου μετά το πέρασμα του «Ιανού». Μόνη διέξοδος ο δύσκολος ορεινός δρόμος μεγάλου υψομέτρου που ξεκινά από την Γκρόπα και καταλήγει στο Ανθηρό. Χωματόδρομος κατά το ήμισυ, πρόσφατα καθαρισμένος από συνεργείο της Περιφέρειας, μας έδωσε τη δυνατότητα να φτάσουμε ως τους πρόποδες του Αχλαδιά.

Από εδώ, αφήνουμε αριστερά τις Τσούκες και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε στην πλαγιά ανάμεσα σε χόρτα και πέτρες. Χωρίς σημαδεμένο μονοπάτι αλλά με ορατό τον στόχο μας. Εμπόδιο ο βορειοδυτικός άνεμος που κρύος και δυνατός, θυμίζει ότι εδώ ψηλά ο χειμώνας είναι προ των πυλών.

Σε μιάμιση ώρα φτάνουμε στην κορυφή και αναζητάμε απάνεμο σημείο για να ξεκουραστούμε. Είμαστε πάνω από την Παλαιοκαρυά και απέναντι από την Καραβούλα που από εδώ φαντάζει τεράστια. Τα ρέματα σκάβουν τη βορινή όψη της και καταλήγουν στο φαράγγι της Χήρας, εκατοντάδες μέτρα χαμηλότερα. Αμυδρά διακρίνεται ο μεταλλικός σταυρός στο άκρο της. Ευκαιρία να θυμηθούμε παλιότερες πορείες μας που κατάληξαν ως εδώ και να σχεδιάσουμε καινούργιες.

 

Have your say