Άλλη μια φορά στα Άγραφα, έβδομη και τελευταία για φέτος. Καραβούλα, Οξυά, Τέμπλα, Καζάρμα, Σβώνη, Καπροβούνι οι προηγούμενοι προορισμοί μας. Αλλά τι σημασία έχουν τα ονόματα των κορυφών. Τα Άγραφα είναι η Ιθάκη μας, αρκεί το ταξίδι που μας χαρίζουν. Ταξίδι στο χώρο, στο χρόνο και τελικά στην αυτογνωσία. Σ’ αυτόν το σκληρό τόπο, η οικονομία της φύσης γίνεται παράδειγμα ζωής. Η πολύτιμη δροσιά που σταλάζει το πρωί στη χλόη, τα ξεγυμνωμένα κόκαλα ενός αρνιού στη μέση του μονοπατιού, οι τρύπες που ανοίγουν οι σκίουροι στα πεσμένα καρύδια.
Πρώτη Κυριακή του Οκτώβρη και το παρατεταμένο καλοκαίρι συνεχίζεται. Μαζί του και το αίσθημα φυγής από την πόλη. Μόνο που οι προορισμοί μας είναι τώρα σύντομοι, αφού η διάρκεια της μέρας έχει αισθητά μειωθεί. Δυο ώρες απαιτεί η διαδρομή Τρίκαλα – Καρδίτσα – Ανθηρό – Πετράλωνα – Καμάρια. 50 χλμ. ασφάλτου και 30 χλμ. σχετικά καλού χωματόδρομου μας οδηγούν στο μεγάλο οροπέδιο ανάμεσα στον Ταυρωπό και στον Αγραφιώτη. Εδώ είναι ο ομφαλός του κόσμου των Αγράφων. Στην ερημιά του τοπίου και στην απόλυτη σιγή, να μαντέψεις μόνο μπορείς το βουητό του ζωοδότη ποταμού, τη θέση χωριών και οικισμών καλά κρυμμένων στην αγκαλιά των βουνών. Βλέπεις όμως να πυργώνονται μπροστά σου πανύψηλες κορφές, γκρεμοί ατέλειωτοι κατρακυλούν κάτω από τα πόδια σου και πάνω από το κεφάλι σου γυροπετούν τα όρνια, μοναδικό ζωής σημάδι. Μακριά στο βάθος, στα 1934 μ. ορθώνεται η Κόψη, στόχος της σημερινής εξόρμησής μας.
Η προσπέλαση γίνεται από το δρόμο που οδηγεί στη Μαυρομάτα Ευρυτανίας, δρόμος ακατάλληλος για συμβατικά αυτοκίνητα, που μας αναγκάζει να στοιβαχτούμε όλοι στο τζιπ του Γιάννη. Το παντός εδάφους και καιρού Niva περνά πάνω από πέτρες και νεροφαγώματα οδηγώντας μας κάτω από την κορυφή. Περπατώντας τώρα σε στενό και ανηφορικό μονοπάτι, σύντομα βγαίνουμε στην κορυφογραμμή. Από εδώ συνεχίζουμε ανατολικά βλέποντας την κορυφή στην οποία φτάνουμε σε 45′. Η σχετικά σύντομη διαδρομή απογοητεύει κάποιους που ήρθαν με διάθεση για περισσότερο περπάτημα, αλλά τους αποζημιώνει η εξαιρετική θέα που προσφέρει η κορυφή. Αναγνωρίζουμε μια προς μια όλες τις κορυφές των Αγράφων: Καράβα, Ντελιδήμι, Λιάκουρα, Βελούχι, Παπαδημήτρη, Σβώνη, Πλάκα, Πέντε Πύργοι, Μπορλέρο, Καταραχιάς. Και οι χωματόδρομοι που ζώνουν τα βουνά, παλιοί και νέοι, φτιάχνουν έναν δαίδαλο στον οποίο καμία σύγχρονη Αριάδνη δεν μπορεί να σε καθοδηγήσει. Εδώ αξίζει κάθε γνήσιος ταξιδευτής να πορευτεί.
