Απόγευμα Σαββάτου στο δρόμο Πολυκάστρου – Σερρών. Δεξιά μας απλώνεται η τεχνητή λίμνη της Κερκίνης που συγκεντρώνει τα νερά του Στρυμόνα, λίγο μετά την είσοδό του από τη Βουλγαρία. Στρίβουμε στη διακλάδωση για Λιβάδια – Κερκίνη. Χωριά Ποντίων κυρίως, με σπίτια μικρά απλά και νοικοκυρεμένα. Στις αυλές χορτάρι, γλάστρες και λουλούδια. Και πάνω στους στύλους, ξύλινες φωλιές με πελαργούς. Τούτη την ώρα τα μεγάλα αυτά πουλιά φροντίζουν τους νεοσσούς που βγάζουν τα κεφαλάκια τους έξω από τα κλαδιά Παλιότερα οι Πελαργοί ( Ciconia Ciconia ) ήταν συνηθισμένοι σε όλα τα χωριά του κάμπου και απολάμβαναν την αγάπη των ανθρώπων αφού τους απάλλασσαν από φίδια και ποντίκια. Σήμερα με την υπερβολική χρήση φυτοφαρμάκων ο αριθμός τους μειώθηκε δραματικά.
Μετά την Κερκίνη συνεχίζουμε για το Λιθότοπο, όπου τα νερά του Στρυμόνα παγιδεύονται στο ομώνυμο φράγμα. Είναι μια πολύ όμορφη ασφάλτινη διαδρομή που περνά δίπλα από τη λίμνη, στα αβαθή σημεία της οποίας μπορούμε να δούμε πλήθος πουλιών, καθώς είναι η ώρα για το απογευματινό τους φαγητό. Περνάμε τόσο κοντά τους που μπορούμε να τα φωτογραφήσουμε χωρίς κόπο. Πιθανόν να είναι εξοικειωμένα με την ανθρώπινη παρουσία και να μην αισθάνονται κίνδυνο. Πλήθος ερωδιών ψαρεύουν στα ρηχά νερά. Μικροί κάτασπροι Λευκοτσικνιάδες ( Egretta Gargetta ), τεράστιοι Σταχτοτσικνιάδες ( Ardea Cinerea ) ακίνητοι σαν βράχια, μικροσκοπικοί Κρυπτοτσικνάδες ( Ardeola Ralloides ) που ξαφνικά σαν ελατήρια που ανοίγουν, απλώνουν μακριούς λαιμούς διπλασιάζοντας το μέγεθός τους. Πελαργοί περπατούν με βήματα μεγάλα δίπλα στο δρόμο. Βαθύτερα, ψαρεύουν σε ομάδες οι Αργυροπελεκάνοι. Ένα υπέροχο μάθημα φυσικής ιστορίας απλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Τι υπέροχος τόπος είναι αυτός! Μια διαπίστωση που θα κάνουμε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της διήμερης παραμονής μας. Σίγουρα είναι και η εποχή που ευνοεί. Μαζί με τα επιδημητικά είδη έχουν φτάσει και τα μεταναστευτικά και επειδή είναι η περίοδος που γεννούν και μεγαλώνουν τα μικρά τους μπορούμε να τα βρούμε εδώ όλα συγκεντρωμένα.
Στο λιμανάκι του Λιθότοπου τα Σκουφοβουτηχτάρια ( Pocideps Cristatus ) επιδεικνύουν την όμορφη κοκκινοκάστανη χαίτη τους και σε κλάσματα δευτερόλεπτου εξαφανίζονται κάτω από το νερό βουτώντας για κάποιο θήραμα. Ένα ζευγάρι από αυτά έβγαλε βόλτα τα δυο μικρά του. Το ένα στην πλάτη της μητέρας του και το άλλο κολυμπά με ασφάλεια ανάμεσα στους γονείς του.
Τα καλάμια των ψαράδων πέφτουν και σηκώνονται συχνά με αγκιστρωμένα ψάρια που σπαρταρούν. Τα μικρότερα από αυτά δίνονται σαν φιλοδώρημα στο πελαργό που κόβει βόλτες πάνω από τα κεφάλια μας. Οι αργυροπελεκάνοι προτιμούν να ακολουθούν τις ψαρόβαρκες στα ανοιχτά της λίμνης.
Το πρωί της Κυριακής ξεκινούμε ένα μεγάλο κύκλο της λίμνης αρχίζοντας από τη Βυρώνεια, περνώντας από το Λιθότοπο και καταλήγοντας στην Κερκίνη. Στο σημείο που ο Στρυμόνας μπαίνει στη λίμνη, ένα μεγάλο πλήθος αργυροπελεκάνων ψαρεύει παρέα με ομάδες από Λαγγόνες ( Phalacrocorax pygmaeus ). Το είδος αυτό χαρακτηρίζει την περιοχή αφού είναι το μόνο μέρος της χώρας μας όπου αναπαράγεται.
Στο Μεγαλοχώρι ακολουθούμε την ταμπέλα με την ένδειξη Υδροβιότοπος Κερκίνης και ανεβαίνουμε σε ανάχωμα. Πάνω σε αυτό ένας χωματόδρομος καλής βατότητας ακολουθεί όλη την ανατολική πλευρά της λίμνης για να καταλήξει στο φράγμα του Λιθότοπου δίνοντάς μας την ευκαιρία να δούμε την πιο ενδιαφέρουσα πλευρά της. Λαγγόνες ανοίγουν τις φτερούγες τους για να στεγνώσουν στον ήλιο, Νυχτοκόρακες ( Nycticorax Nycticorax ) κουρνιάζουν στα ξερόκλαδα σε κατάσταση αδράνειας μετά το νυχτερινό κυνήγι. Σαν βαπόρια περνούν οι αργυροπελεκάνοι ριγώνοντας το νερό. Και οι πανταχού παρόντες Σταχτοτσικνιάδες ανοίγουν τις φτερούγες και πετούν μακριά όταν τους πλησιάζουμε. Είναι απόλαυση να βλέπεις το μεγαλόπρεπο πέταγμα αυτών των χαρισματικών πουλιών. Μαζεμένος λαιμός, τεντωμένα πόδια, καίρια φτερουγίσματα. Η απόλυτη ομορφιά στην κίνηση και στη θωριά.
Σε ένα υγρολίβαδο μια Χουλιαρομύτα ( Platalea leucorodia ) χώνει το μακρύ και πλατύ στην άκρη του ράμφος στο νερό ψάχνοντας για μαλάκια ή μικρά ψάρια. Πάνω από τα κεφάλια μας περνά ένας Φιδαετός ( Circaetus gallicus ) κρατώντας ένα φίδι στα νύχια του. Ψηλά στους λόφους κόβει βόλτες ένα τεράστιο σμήνος πελαργών. Τι υπέροχος τόπος είναι αυτός!
