Σάββατο μεσημέρι και στο χωματόδρομο που ενώνει το Πετρίλο με το Καρπενήσι ταλαιπωρούμε τα αυτοκίνητά μας και δοκιμάζουμε τις αντοχές μας. Ο δρόμος ακολουθεί τη ροή του Αγραφιώτη που χωρίζει το συγκρότημα των Αγράφων σε Ανατολικό και Δυτικό, σχηματίζοντας ένα πανέμορφο φαράγγι μήκους πολλών χιλιομέτρων πριν καταλήξει στη λίμνη των Κρεμαστών. Γύρω του χωριά σχεδόν έρημα, φορτωμένα με τις μνήμες του παρελθόντος, και μια φύση εξαίσια. Στο στενότερο σημείο του φαραγγιού, ένα ξυλογέφυρο ενώνει τις δυο άκρες του. Από εδώ ξεκινά μονοπάτι που σε δυο ώρες οδηγεί στα Άγραφα, κεφαλοχώρι της περιοχής.
Περιμένοντας τα υπόλοιπα αυτοκίνητα, ξεδιψάμε με το παγωμένο νερό που αναβλύζει από τα βράχια. Η αναμονή είναι μακρά, αφού ο Νίκος έπαθε λάστιχο στο Τρίδεντρο, ενώ τα υπόλοιπα μέλη της παρέας χάθηκαν στο δαίδαλο των χωματόδρομων και κατέληξαν στα Βραγγιανά. Το πιο δυσάρεστο ήταν ότι η παρέα των Αθηναίων που έρχονταν προς συνάντησή μας μέσω Καρπενησίου έμεινε στο δρόμο με ζημιά στην αντλία λαδιού του αυτοκινήτου. Και για να συμπληρωθεί η ατυχία, τα βαριά μαύρα σύννεφα που σε ελάχιστο χρόνο σκοτείνιασαν το φαράγγι ξεσπούν σε καταιγίδα, συνοδεία εκκωφαντικών κεραυνών. Αναγκαζόμαστε έτσι να ακυρώσουμε το πρώτο μέρος του προγράμματος, τη διάσχιση του φαραγγιού μέχρι το γεφύρι της Ανηφόρας.
Με τους υαλοκαθαριστήρες στη μεγάλη σκάλα, ανηφορίζουμε για τα Άγραφα, ψάχνοντας για καταφύγιο από την καλοκαιρινή μπόρα. Στην πρώτη ταβέρνα του χωριού βρίσκουμε ότι χρειάζεται για να τονωθεί το ηθικό μας: Τσίπουρο, κοκορέτσι και τυρί ντόπιο. Ο Θανάσης, μετά από επιτόπια έρευνα στις στάνες του χωριού εξασφαλίζει το αρνί που θα μας ψήσει το βράδυ.
Μέσα στη βροχή που ξανάρχισε να πέφτει, ανηφορίζουμε το χωματόδρομο για το οροπέδιο της Νιάλας. Φτάνοντας στα Καμάρια, έναν οικισμό κτηνοτρόφων σε υψόμετρο 1550 μ, η μπόρα φαίνεται να έχει οριστικά ξεσπάσει. Ο οικισμός αριθμεί 20 σπίτια και όλοι οι κάτοικοί του έχουν το επώνυμο Τσιγαρίδας. Στις γύρω πλαγιές βόσκουν πρόβατα και αγελάδες. Στο απέναντι δάσος, πυκνός καπνός βγαίνει από ένα έλατο που χτυπήθηκε από κεραυνό στη διάρκεια της καταιγίδας.
Κατασκηνώνουμε έξω από την εκκλησία του χωριού και αρχίζουμε τις προετοιμασίες για το βραδινό μας γλέντι. Το σφάξιμο και το γδάρσιμο του αρνιού, η προετοιμασία του κοκορετσιού, όλα υπό την εποπτεία του Θανάση. Δική του κατασκευή και η πτυσσόμενη γάστρα για το ψήσιμο του αρνιού.
Μια ομάδα μελών λιγότερο μερακλήδων προτιμά να πατήσει τις γειτονικές κορυφές Μορφορράχη (1782 μ) και Καρνόπι (1972 μ) που προσφέρουν όμορφη θέα στις γύρω κορυφές των Αγράφων.
Με τη δύση του ηλίου, στρώνεται το τραπέζι μας με όλα τα καλά για να τιμήσουμε την επέτειο του ενός χρόνου από την ίδρυση του συλλόγου.
Το πρόγραμμα της επομένης περιλαμβάνει ανάβαση στη Σβόνη (ή Μαράθια) σε υψόμετρο 2039 μ. Μια αρκετά επίπονη κορυφή με απότομο τελικό κώνο γεμάτη με εκπληκτική ποικιλία αγριολούλουδων. Οι περισσότεροι εκτίμησαν το τσάι που άφθονο φυτρώνει στις απόκρημνες πλαγιές της και έκαναν τις προμήθειές τους για το χειμώνα.
Ο χωματόδρομο της επιστροφής, βατός πλέον, διασχίζει εγκάρσια τα Ανατολικά Άγραφα προσφέροντας ένα όμορφο πανόραμα της περιοχής που είναι σαφώς πιο ήμερη από αυτή των Δυτικών Αγράφων. Για τον τόπο αυτόν αυτή αξίζει μια ξεχωριστή διαδρομή που θα σας περιγράψουμε μελλοντικά.
