Πολλές φορές αναφερθήκαμε στις πεζοπορικές μας διαδρομές στην περιοχή των Μετεώρων και ιδιαίτερα σε όσες γίνονται πέραν της γνωστής ζώνης των ενεργών μοναστηριών. Ειδικότερα η βόρεια πλευρά μεταξύ της ροής του Μύκανη και της Βλαχάβας είναι ένας πολύ ενδιαφέρων χώρος με άφθονες επιλογές διαδρομών από σύντομες μέχρι πολύωρες. Κοινό χαρακτηριστικό τους η ευκολία και η ομορφιά του τοπίου που συνδυάζει τα γνωστά Μετεωρίτικα χαρακτηριστικά με δρυοδάση, ήπιους λόφους και μικρές κοιλάδες κατά μήκος ρεμάτων εποχιακής ροής. Γύρω τους οργανώνονται μικρά χωριά ή μονάδες εκτροφής ζώων, αθέατα από τα μάτια όσων χρησιμοποιούν τους βασικούς οδικούς άξονες, αλλά τόσο κοντά σε αυτούς.
Στην περιοχή αυτή βαδίσαμε την προηγούμενη Κυριακή, αφού ή πρόσφατη χιονόπτωση στα ορεινά απαγόρευσε την προγραμματισμένη ανάβαση στην κορυφή Κάλτσα. Καθόλου δεν μετανοιώσαμε βέβαια. Αποδείχτηκε μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να διαπιστώσουμε το ξύπνημα της φύσης από τον μακρύ και δύσκολο χειμώνα. Όσο η μέρα μεγαλώνει και το φως γίνεται συχνότερο, η γη αδημονεί να γεννήσει τη νέα ζωή. Από τη μια στιγμή στην άλλη τα δέντρα ανθίζουν, το χορτάρι παίρνει το πράσινο τρυφερό του χρώμα, τα αγριολούλουδα γεμίζουν τις πλαγιές.
Στην τελευταία δεξιά στροφή πριν από τη γέφυρα Μουργκάνη ακολουθούμε τον δρόμο που σύντομα γίνεται χωμάτινος και οδηγεί σε κτηνοτροφική μονάδα. Εδώ αφήνουμε τα αυτοκίνητά μας και ανεβαίνουμε δεξιά την πλαγιά στο δάσος με τις βελανιδιές. Βαδίζουμε πάνω σε μονοπάτι που από ότι φαίνεται χρησιμοποιείται σε αγώνες εκτός δρόμου μοτοσυκλετών. Μετά από πορεία μιας περίπου ώρας, φτάνουμε στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής στις παρυφές του δάσους. Ένας απότομος γκρεμός μας χωρίζει από μια άλλη κοιλάδα, πίσω από την οποία βρίσκεται ο οικοσμός του Αγίου Δημητρίου (Τσούγκουρο).
Από εδώ κατηφορίζουμε με πορεία ανατολική ακολουθώντας πάντα το μονοπάτι που σύντομα στρέφεται νότια. Βαδίζουμε σε πλαγιά που κατακλύζεται από ανεμώνες. Το λουλούδι που στηρίζει στον άνεμο την ύπαρξή του κατά τους αρχαίους Έλληνες, αφθονεί σε όλη την περιοχή των Μετεώρων και αποτελεί τον βασικό προπομπό της άνοιξης.
Επιστρέφοντας κοντά στο σημείο εκκίνησης αποφασίζουμε τώρα να στραφούμε νοτιοανατολικά για να προσπελάσουμε τους βραχώδεις σχηματισμούς που βρίσκονται 300 περίπου μέτρα ψηλότερα. Πάλι μέσα από δάσος δρυός κερδίζουμε ύψος για να φτάσουμε στους πρόποδες των βράχων. Εδώ η στάση επιβάλλεται, τόσο για ξεκούραση όσο και για την απόλαυση του μοναδικού στο είδος του τοπίου.
Επιστροφή από μια νοτιότερη πλαγιά για να κλείσει ο κύκλος μιας απολαυστικής διαδρομής 13 χιλιομέτρων που κράτησε 5 περίπου ώρες.
