Ένα οικοσύστημα λειτουργεί σωστά και βρίσκεται σε ισορροπία όταν τα ζώα, τα φυτά και ο άνθρωπος μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά στο φυσικό περιβάλλον. Οι ήπιες μορφές διαχείρισής του είναι μια εγγύηση για τις επόμενες γενιές.
Σε ένα τέτοιο φυσικό περιβάλλον βρεθήκαμε την τελευταία Κυριακή του Μάρτη. Η διαδρομή μεγάλη, ωστόσο το πείσμα μας οδηγεί εκεί. Παίρνοντας το δρόμο για Καρδίτσα, δεν αργήσαμε να την αφήσουμε κιόλας πίσω μας και να συνεχίσουμε διασχίζοντας τον εύφορο κάμπο και περνώντας από τα γειτονικά κεφαλοχώρια Ζαΐμι, Καλλιφώνι, και στη διασταύρωση του χωριού Κέδρος αρχίσαμε να μπαίνουμε στο ευρύχωρο φαράγγι του Οιόχωνος ποταμού. Ο δρόμος, ένας καθρέφτης από την πολλή υγρασία, συνεχής και στριφογυριστός μας οδηγεί προς τα ιαματικά λουτρά Σμοκόβου. Εδώ έχουμε να πούμε πως κατά καιρούς πολλοί είναι οι συμπατριώτες μας που επισκέπτονται τα λουτρά για διάφορες θεραπείες, αφού ξέρουμε ότι η λουτροθεραπεία είναι από τις πρώτες μορφές θεραπείας που ανακάλυψε ο άνθρωπος.
Σε λίγο αριστερά μας αποκαλύπτεται η λίμνη Σμοκόβου με το υγρό στοιχείο που δάμασε ο άνθρωπος. Διασχίζουμε το γραφικό χωριό Λουτροπηγή και ανηφορίζουμε στον ορεινό όγκο των Αγράφων. Η πορεία μας τώρα πιο δυτικά με έναν εδαφικό συνδυασμό που συνθέτει μια μοναδικότητα. Ο δρόμος ανηφορικός, σε λίγα χιλιόμετρα αριστερά μας αφήνουμε το χωριό Ρεντίνα, ενώ τη ματιά μας μαγνητίζει το Βελούχι, που λάμπει κάτασπρο από τους πολλούς χιονιάδες. Συνεχίζουμε για λίγα χιλιόμετρα και το τοπίο αλλάζει. Πανύψηλα έλατα μας δέχονται στον φυσικό τους χώρο. Είναι πράγματι ωραιότατο το σημείο αυτό από όπου θα αρχίσει η ανάβασή μας στο βουνό Βουλγάρα, ένα βουνό της Ευρυτανίας στα όρια με τη Θεσσαλία. Χωρίζεται από την Πίνδο με την κοιλάδα του Ταυρωπού.
Αφήνουμε τα αυτοκίνητά μας και παίρνουμε τα σακίδια ακολουθώντας πορεία σε δασόδρομο που είναι σκεπασμένος με παχύ, παγωμένο στρώμα χιονιού, κατευθυνόμενοι προς τα ριζά του βουνού, σε μια εύκολη πορεία. Τα τοπία που αποκαλύπτονται στα μάτια μας είναι απίστευτα όμορφα και ποικίλα. Μια συνεχής εναλλαγή από ελατοδάση και ήπιες πλαγιές. Μπροστά μας τώρα η Βουλγάρα και στο βάθος του ορίζοντα η καρδιά της Πίνδου με τις πανύψηλες κορφές. Είναι κορφές ζηλεμένες και προσεγγίσιμες από έναν άλλο χώρο, άγνωστο στους περισσότερους.
Επιστρέφουμε με τη βεβαιότητα πως κάποιο από τα επόμενα προγράμματά μας θα περιλαμβάνει της εξερεύνηση της περιοχής αυτής.
